Verhoudings Voor Die Huwelik

Ek wil graag ’n saak aanroer waaroor daar baie verwarring in die Kerk is omdat die wêreldse stelsel weer eens inge-sluip en die denke en gedrag van Christene
beïnvloed het. Hoewel hierdie onderwerp op die oog af net op jongmense betrekking het, is dit eintlik ter sake vir alle gelowiges.
Intieme, fisieke verhoudings buite die huwelik is deesdae heeltemal aanvaarbaar en dit word selfs aangemoedig. Die uitgaantyd en verlowing is volgens die wêreld veronderstel om die tyd te wees waarin beide partye moet vasstel of hulle bymekaar pas. Dit lei gewoonlik tot intieme fisieke verhoudings.

Bybelse riglyne
Dit is hartseer dat dit met so baie jongmense – ook in kerke – die geval is. Die kerkleierskap, die ouers, en so meer, spreek ongelukkig nie hierdie onderwerp sterk genoeg aan nie. Jongmense word aan hulleself oorgelaat om oor hierdie uiters sensitiewe saak te besluit in plaas daarvan dat daar duidelike, Bybelse riglyne gegee word.
Laat ons baie duidelik hieroor wees: Daar kan geen onduidelikheid by God wees nie; Sy Woord is nie dubbelsinnig nie. In Sy Woord vind ons ’n baie duidelike visie en plan vir Sy Kerk. Hy wil beslis nie hê dat ons enige kompromie met die wêreld moet aangaan nie. Maar God wil ook nie wettiesheid in Sy Kerk hê nie, want dit het nie die krag om lewens te verander nie. Hy wil hê dat Christene almal deur Sy Heilige Gees deur die Evangelie van Jesus Christus verander sal word aangesien Hy baie duidelik getoon het op watter fondament ons moet bou. Daarom glo ek dit is uiters noodsaaklik om na die fondament – God se Woord – terug te keer om te sien wat Hy oor die saak sê.

Ons liggame is lede van Christus
Kom ons kyk hoe God die huwelik, asook verhoudings buite die huwelik sien, dan sal ons besef dat enige fisieke verhouding buite die huwelik, in watter mate ook al, sonde in God se oë is. Dit is nie ’n kwessie van: ‘Waar trek ons die streep?’ nie, want waar ook al die streep, ons sal probeer om dit oor te steek.
In 1 Kor 6:15 lees ons: “Besef julle nie dat ons liggame deel van Christus is nie? Sal ’n mens dan jou liggaam wat aan Christus behoort, met ’n prostituut verenig? Dit kan tog nie!” Dit is dus nie net ons gees wat met Hom verenig nie; ons hele wese is een met Hom. “Of dink julle nie daaraan dat iemand wat homself aan ’n prostituut verbind, liggaamlik met haar een word nie? Die Skrif sê tog: ‘Die twee sal tot een liggaam verenig word.’ Daarteenoor word dié wat hulle aan die Here verbind, geestelik met Hom een.”
Paulus stel dit hier dus baie duidelik: dit is die seksuele handeling wat twee mense een maak en dit behoort in ’n baie ernstige lig beskou te word. Ons kan nooit vergeet dat liggaam, siel en gees een met Jesus Christus is nie. Baie Christene doen deesdae net wat hulle wil met hulle liggame sonder om te besef dat daar ’n geestelike implikasie is.
Paulus maak dit baie duidelik dat daar ’n onderskeid tussen sonde van die liggaam en ander sondes is. Immoraliteit maak jou een met die persoon met wie jy intiem is en immoraliteit is enige verhouding buite die huwelik. Leuens, diefstal, woede en so meer, is anders; dit is vrugte van ons vleeslike
begeertes. Indien God sou kies om ’n onderskeid tussen die sonde teen ons liggame en ander sonde te tref, behoort ons baie goed aandag daaraan te gee en te verstaan hoe Hy daaroor voel.
In vers 18 lees ons: “Vlug dus weg van seksuele losbandigheid. Geen ander sonde beïnvloed ’n mens se liggaam so direk soos hierdie een nie. Want as jy seksuele losbandigheid bedryf, sondig jy teen jou eie liggaam.” Ons moenie vergeet dat ons liggame, sowel as ons gees, één met Jesus Christus is nie en om dus seksueel immoreel te leef, is baie ernstig in God se oë. Ons lees ook in vers 19 en 20 dat ons liggame tempels van die Heilige Gees is en ons word opgeroep om: “God met julle liggaam [te] verheerlik.”

Kruisig die vlees
In Gal 5:24-25 verklaar Paulus: “Christene is mense wat die hartstogte en die begeertes van hulle sondige geaardheid gekruisig het. Ons lewe deur die Gees; daarom moet die Gees ook ons leefstyl bepaal.” Elke Christen het ten minste ’n basiese begrip van wat hierdie Skrif beteken. Vir diegene wat begeer om in die Gees te wandel en wat op die punt staan om te trou, is dit soveel te meer van toepassing.
Ons word opgeroep om ons vlees en begeertes te kruisig. Dit is juis die rede waarom ons deurentyd die boodskap van die Kruis behoort te hoor, want dit herinner ons om onsself te verloën en ons lewens af te lê. Daar is nie meer langer tyd om mekaar om die bos te probeer lei nie. Ons is uitverkies en ons liggame behoort aan Jesus Christus.

Moedig mekaar tot respek aan
Hoe kan ons dus dink dat vir ’n paartjie wat formeel verloof is, of andersins, reg is om dinge te doen wat slegs vir ’n getroude man en vrou geoorloof is? ’n Huweliksbelofte iewers in die toekoms beteken algehele re-spek vir mekaar voor die Here en totdat hulle getroud is, verwag die Here van hulle om ’n rein en heilige lewe te lei.
Jongmense, tensy julle van oortuiging is dat dit van die Here is, moenie eers ’n verhouding hê nie. Indien dit jou begeerte is om Sy plan en die persoon wat Hy vir jou eenkant gesit het te ken, kan jy maar seker wees Hy sal dit aan jou openbaar.

Sodra jy weet dat God se plan vir julle
albei is om in die huwelik te tree, en jy oortuig is van die heilige lewenswyse wat julle voor die huwelik moet handhaaf, is daar geen gevaar nie. Julle kan verloof raak en mekaar tot respek aanmoedig, juis omdat julle die oortuiging tot ’n rein en heilige lewe voor God totdat julle trou, deel. Sodoende sal julle vir mekaar voorbeelde van heilige lewens wees en mekaar respekteer.
Dit is die rede waarom julle oortuig moet wees van wat God sê, dan word niks aan die toeval oorgelaat nie. God se Woord is baie duidelik daaroor dat geen vorm van fisieke verhouding voor ’n huwelik voor God aanvaarbaar is nie.

Die voorbeeld van ’n rein en heilige verhouding
Jy is moontlik reeds in ’n fisieke verhouding buite die huwelik betrokke, en die Here is besig om jou te oortuig dat dit nie reg is nie. My raad is dat jy dit sal staak, jou sonde bely en nie weer terugkyk nie. Dit is nie iets wat in grade kan plaasvind nie en dit is ook nie iets wat ligtelik opgeneem kan word nie. God se Genade is daar om jou te help. Indien julle albei weet dat julle vir mekaar bedoel is, respekteer mekaar, bewaar julleself en lei ’n rein en heilige lewe totdat julle in die huwelik een word.
Die prediking van Jesus Christus het ’n antwoord verskaf op elke kwessie waarmee ons in die lewe gekonfronteer word. Dit stel ons in staat om met oortuiging en uiteindelike oorwinning te leef. Christene, ongeag ouderdom – getroud of nie – behoort baie versigtig te luister na wat God sê. Indien jou hart getuig van ’n rein en suiwer lewe voor Hom, vorm dit ’n stewige fondament vir die huwelik!

Kies God se plan
Ek glo dit is God se plan vir Sy Kerk en Sy kinders. Daar is geen rede om ontmoedig te wees nie. God is lewend; Hy kan twee mense bymekaar bring. Hy ken die toekoms, Hy weet alles omtrent ons lewens en het ’n begeerte vir ons om rein en heilig te lewe. Dit is hoekom dit beter is om geduldig te wees eerder as om te ondersoek en te toets. Maak jou hart oop en laat God met jou praat en jou oortuig. Dit is nooit te laat vir Jesus Christus nie. Dit kan vandag die dag wees waarop jy aan Hom verklaar dat jy ’n Christelike lewe volgens Sy Woord gaan lei.
Ek wil graag ’n saak aanroer waaroor daar baie verwarring in die Kerk is omdat die wêreldse stelsel weer eens inge-sluip en die denke en gedrag van Christene
beïnvloed het. Hoewel hierdie onderwerp op die oog af net op jongmense betrekking het, is dit eintlik ter sake vir alle gelowiges.
Intieme, fisieke verhoudings buite die huwelik is deesdae heeltemal aanvaarbaar en dit word selfs aangemoedig. Die uitgaantyd en verlowing is volgens die wêreld veronderstel om die tyd te wees waarin beide partye moet vasstel of hulle bymekaar pas. Dit lei gewoonlik tot intieme fisieke verhoudings.

Staan Christen-Ouers In God Se Pad?

Wayne Cordeiro, pastoor en outeur, is ’n paar jaar gelede gevra om ’n konferensie vir Amerikaanse kerkleiers toe te spreek. Op die tweede dag vra die organiseerders toe ’n vraag wat die leiers onkant betrap het: “Wat is jou grootste vrees?” Volgens Cordeiro het die trane begin loop soos die een leier na die ander hulle beurt gekry het om hierdie vraag te beantwoord. Een leier het gebieg dat hy nie weet hoe lank sy huwelik nog onder die druk van sy werk gaan oorleef nie. Dit was egter die antwoord van ’n ander leier wat Cordeiro se ore laat spits het. Die man se grootste vrees? “Ek wil net nie hê dat my kinders grootword en God as gevolg van my haat nie.”

Ouers se grootste vrees
My hart het vir die man gebloei toe ek oor sy woorde nadink, nie net vir hom as ’n kerkleier nie, maar grotendeels vir hom as ’n ouer. Hy kon een uit so veel ander vrese genoem het wat met sy werk verband hou: dat sy kerk nie sal floreer nie, of dat die boufonds nie genoeg geld gaan hê nie, maar dit wat voorop in sy gedagtes was, was sy kinders.
Waarom is hy bang dat sy kinders God as gevolg van hom sal haat? Was hy ’n monster by die huis? Ek is seker dat hy nie was nie. Het hy sy kinders nie liefgehad nie? Ek is seker dat hy sy eie lewe vir hulle sou opoffer. Ek dink ek verstaan die rede waarom so baie ouers hierdie vrees al ervaar het, want dieselfde drogbeeld het my eie hart ook al geterroriseer. Hierdie vrees is dat jou kind se ervaring in die plaaslike kerk – waarby hy diepgaande betrokke is en al die gepaardgaande druk en moeilikhede waarneem – die saadjies van geloof in sy hart kan verdring. Ons vrees is dat die blootstelling wat hulle aan Christenskap kry, sal veroorsaak dat hulle as volwassenes min liefde vir God of Christene sal hê.

Kinders wat die spoor byster geraak het
Wêreldwyd ontmoet ek ouers wat pyn ly oor hulle kinders. Met die eerste oogopslag is dit moeilik om te verstaan waarom die ouers so voel. Die kinders mag uitstekende beroepe en ’n goeie vriendekring hê; mag selfs gelukkig getroud wees met ’n gesin van hulle eie. Dan is hulle bowendien ook nog liefdevolle seuns en dogters vir hulle ouers. Waarom ly die ouers dan smart? Dit is omdat hulle kinders se harte verhard het en die deur vir geloof dig gesluit is, al het hulle in ’n Christelike huis grootgeword en vir die grootste gedeelte van hulle jeug kerk toe gegaan. Dit is asof hulle teen Christenskap ingeënt is en nou negatiewe reaksie toon wanneer hulle daarmee in aanraking kom.

Berou oor besluite van die verlede
Bykans elke ouer besef dat hulle foute begaan het en tog is dit waar dat elke ouer die beste na hulle vermoë doen. Ons weet daar is ’n honderd dinge wat ons anders sou aanpak as ons net nog ’n kans kon kry – alhoewel ons die vae vermoede het dat ons maar net nuwe foute sal begaan.

50% vrees, 50% skuld
’n Ou man wat oor bykans 75 jaar van vaderskap teruggekyk het, het gesê: “Ouerskap is vyftig persent vrees en vyftig persent skuld.” Ek stem met hom saam – behalwe dat ek dink dat die skuld kant van die skaal lig daarvan af kom. So baie van ons ouers leef met skuldgevoelens. Somtyds versmoor dit ons, maak dit slawe van ons en verteer ons op die ou end. Ons voel geheel en al verantwoordelik vir ons kinders se houding en optrede en sukkel om hulle keuses te aanvaar.

Bid vir jou kinders
Vra God, wanneer jy vir jou kinders bid, om hulle teen die valstrikke wat nog in die lewe vir hulle voorlê, te beskerm: gierigheid, seksuele losbandigheid, dwelms, alkoholmisbruik, en nog vele meer slaggate. Vra Hom om jou kinders te help wanneer hulle diegene moet trotseer wat die spot met hulle geloof dryf. As hulle vervolg word, bid dat hulle die moed sal hê om dit in die gesig te staar. Maar, wanneer jy dit alles gedoen het, bid ook oor ’n ander gevaar – daardie ‘iets’ wat die saad van geloof in duisende jong mense vernietig: vra dat jou kinders deur hulle vroeë ervarings van Christenskap sal kom sonder dat hulle God op die ou end haat.

God hoor ons gebede
Ek besef dat dit nie juis na ’n baie ambisieuse gebed klink nie. Natuurlik verstaan ek dat jou innige gebed is dat jou kinders God sal liefhê, daar is egter baie ouers wat net bly sal wees as ’n volwasse kind steeds ’n hart het wat ten minste nog ontvanklik vir God is.
Oor die afgelope 10 jaar het ek regoor die wêreld duisende mense by ‘Bringing Home the prodigals’ byeenkomste toegespreek. Hier het ek ontdek dat vele van die ‘verlore’ kinders nooit werklik hulle rûe op God gedraai het nie – hulle het iets heeltemal anders verwerp. Dit het daartoe gelei dat ek wou uitvind wat daardie ‘iets’ is. As ons kan vasstel wat daardie ‘iets’ is, kan ons miskien verhoed dat nog kinders dieselfde paadjie volg. Miskien sal ons selfs besef dat baie van ons sogenaamde ‘verlore seuns’ nie so ver van God af is as wat ons dink nie.
Ek moedig ouers aan om hulle kinders as individue te hanteer. Maak tyd vir jou kinders, wees ’n goeie voorbeeld vir hulle en deel jou geloof en waardes met hulle op ’n manier wat hulle aanmoedig om te probeer eerder as om hulle te veroordeel vir foute.

Nota van JUIG!
Vir ouers wat verder inligting oor hierdie onderwerp wil hê, gaan na www.focusonthefamily.com. Dit is webblad met goeie inligting oor ouerskap vanuit ‘n Christelike perspektief. ‘Focus on the Family’ gee 5 eksemplare van Rob Parson se boek, ‘How to get your kids through church without them ending up hating God’, weg. Stuur jou naam en kontakbesonderhede aan julia@joymag.co.za.

Hoe Het Jesus Gelyk?

Daar is geen fisieke beskrywing in die Evangelies van hoe Jesus gelyk het nie. Nie Matteus, Johannes, Petrus, Jakobus of Judas (Taddeus) wat Jesus se dissipels gedurende sy bediening op aarde was, het enige besonderhede oor Sy fisieke gelaatstrekke verskaf nie. Ons lees nie enige iets oor hoe lank Hy was, Sy haarkleur, die kleur van Sy oë of selfs lengte van Sy hare nie.

Het Jesus lang hare gehad?
Die meeste wat ons oor die artistieke uitbeeldings van Christus kan sê, is dat hulle hoogs verbeeldingryk is. Die uitbeelding van Jesus met lang hare het sy oorsprong in die Renaissance kuns-werke gehad. Gedurende die 15de eeu was dit mode vir mans om lang hare te hê. Die vroegste artistieke uitbeel-dings van Christus is egter van iemand met kort hare. Die skrif verklaar: “Die algemene opvatting is tog dat dit vir ’n man nie eerbaar is om lang hare te dra nie, maar dat dit vir ŉ vrou wel eerbaar is. Lang hare is immers vir haar gegee as ’n bedekking.” 1 Kor 11:14,15. Die skrif verwys na Simson wat lang hare gehad het, juis omdat dit so ongewoon was. Daar is egter geen verwysing na die Here Jesus wat hare gehad het wat langer was as wat normaal vir daardie tyd was nie. Die vroegste artistieke uitbeeldings van Christus – op die mure van die katakombes, in reliëf in sarkofae ingekerf, of met mosaïekteels – beeld iemand met kort hare uit. Die algemene gewoonte gedurende die eerste eeu was vir mans om kort hare te hê.

Die lykkleed van Turyn
Vir diegene wat die kontroversiële lykkleed van Turyn beduidend ag, het professor Giovanni Judica-Cordiglia die volgende beskrywing, op grond van die lykkleed, gegee: “Die man wat in die lykkleed toegedraai was, was ’n man van groot skoonheid en ongewone liggaamsbou. Hy was ongeveer 1m en 80 cm lank, met ’n volmaakte proporsionele liggaamsbou, soepel en in ewewig. Ons kan sien dat sy gesig ŉ baie sagte en sagmoedige een was, effens lank en met ’n breë voorkop. Die neus is reguit en effens na onder gebuig; die wange is groot en staan effens uit…”

Die tweede eeuse kerkvader, Justin Martyr, het na Jesaja 53:2 verwys: “Hy het nie skoonheid of prag gehad dat ons na Hom sou kyk nie, nie die voorkoms dat ons van Hom sou hou nie” as ’n aanduiding dat Christus nie ŉ merkwaardige voorkoms gehad het nie. Oregan, het egter weer Psalm 45:3 aangehaal: “U is mooier as alle mense…” as bewys dat die Here die mooiste van alle mans was. Jesaja het geprofeteer dat Christus se voorkoms so misvorm sal word dat Hy nie meer “die voorkoms van ’n mens gehad het nie.” Jes 52:14. Hierdie kruisiging word grafies beskrywe in Psalm 22 en Jesaja 53. Sou dit dus enigsins van belang of relevant gewees het om te weet hoe die Here werklik gelyk het, sou die Evangelies vir ons ’n beskrywing van Hom gegee het. Die feit dat daar nie so ’n beskrywing is nie, dui daarop dat ons nie moet toelaat dat ons besig gehou word deur sulke dinge wat nie ter sake is nie.
Die kerkvader, Augustinus, het in ‘On the Trinity’ opgemerk dat elk-een ’n ander geestesbeeld van die Here het. Hy het geskryf: “Die fisieke gesig van die Here word deur talryke verbeeldings met oneindigende verskeidenheid voorgestel…” maar “betreffende die geloof wat ons in die Here Jesus Christus het, is dit nie in die minste vir ons verlossing van belang hoe ons verbeelding Hom vir ons voorstel nie…” Wat wel saak maak is ons begrip van Sy karakter, Sy lewe en Sy leringe.

’n Eietydse beskrywing
Vir diegene wat wel belangstel, is daar wel ’n fisieke beskrywing van Jesus in ’n kopie van ’n brief van die Romeinse konsul, Lentulus, aan die Romeinse keiser, Tiberius. Die brief van die konsul dateer terug na die 12de jaar van die bewind van keiser Tiberius. Die Joodse historikus, Josefus, noem die Lentulus in sy boek, ‘Antiquities of the Jews’. In sy brief aan die keiser beskryf Lentulus die veroordeelde man, Jesus van Nasaret, as een met: “ ’n adellike en wakker gesig, met ligte en effens golwende hare, swart en sterk geronde wenkbroue, intens deurdringende blou oë en ’n uitdrukking van wonderbaarlike grasie. Sy neus is taamlik lank. Sy baard is feitlik blond, maar nie baie lank nie. Sy nek is effens gebuig sodat hy nooit bitter of arrogant lyk nie. Sy bruingebrande gesig het goeie proporsies. Dit gee die indruk van erns in wysheid, goedheid en geheel en al geen teken van gramskap nie.’’
Daar is historiese bewyse wat aandui dat Tiberius so beïndruk was deur die opstanding van Jesus uit die dood dat hy gepoog het om Jesus ook as ’n god verklaar te kry. Die Romeinse senaat het egter geweier om hierdie veroordeelde Man toegang tot die Romeinse gode-hemel te verleen.

’n Bybelse beskrywing van Jesus
Diegene wat sê dat daar geen Bybelse beskrywing van die Here Jesus is nie, is eintlik verkeerd. Alhoewel die Evangelies niks oor sy fisieke kenmerke noem nie, het ons wel ’n beskrywing van Christus in Die Openbaring van Jesus Christus, die laaste Boek van die Bybel, as die Een wat Opgestaan en Opgevaar het.
Die Apostel Johannes beskryf wat hy gesien het: “Op die Dag van die Here is ek deur die Gees meegevoer en ek het agter my, so hard soos die geluid van ŉ trompet, ’n stem hoor sê: ‘Ek is die Alfa en die Omega, Hy wat is en wat was en wat kom, die Almagtige…’ Ek het omgedraai om te sien wie dit is wat met my praat…en tussen die lampe Iemand soos die Seun van die mens. Hy het ’n lang kleed aangehad en ’n goue band om Sy bors gedra. Die hare op Sy kop was wit soos wit wol, soos sneeu, en Sy oë het soos vuur gevlam. Sy voete was soos geelkoper wat in ŉ smeltoond gloei, en Sy stem soos die gedruis van ’n groot watermassa. In Sy regterhand het Hy sewe sterre gehad, en ’n skerp swaard met twee snykante het uit Sy mond uit gekom. Sy hele voorkoms was soos die son wat op sy helderste skyn. Toe ek Hom sien, het ek by Sy voete neergeval en bly lê soos een wat dood is. Hy het toe met Sy regterhand aan my gevat en vir my gesê: ‘Moenie bang wees nie, dit is Ek, die Eerste en die Laaste, die Lewende, Ek was dood en, kyk, Ek lewe tot in alle ewigheid; en Ek het die sleutels van die dood en die doderyk.’ “ Op 1: 8-17.
Die belangrikste is nie hoe Jesus gelyk het nie, maar wat Hy gesê en gedoen het. Die vrees van die Here is die begin van wysheid. As die Apostel Johannes, die dissipel vir wie Jesus lief was, wat sy kop tydens die Laaste Avondmaal op die Here se skouer kon rus, voor die voete van die Opgestane, Opgevaarde Jesus soos ŉ dooie man neergeval het, hoe dink jy gaan ek en jy reageer wanneer ons te staan kom voor die Here in al Sy glorie en grootsheid?
“Die Lam wat geslag was, is waardig om die mag en rykdom, die wysheid en sterkte, die eer, heerlikheid en lof te ontvang.” Op 5:12.

Die Opstanding Van Christus

Die Opstanding van Jesus Christus is die steunpilaar van ons geloof. Dit is die grootste gebeurtenis waarvan die wêreld ooit gehoor het en dit het die gang van die geskiedenis en die toekoms van die mensdom vir altyd verander.
Geen Christen twyfel daaraan dat die Heilige Gees, Jesus, volgens God se Wil en plan, uit die dood opgewek het tot redding van alle mense nie. Dit is ’n erkende historiese feit (Rom 8:11; 1 Kor 6:14; Hand 1:2).
Christus se Opstanding is ons waarborg, ons versekering dat daar wel lewe na die dood is. Ons dien Jesus nie vergeefs nie (1 Kor 15:19). Ons leef nie nét vir hierdie lewe alleen nie, maar met die heerlike hoop van die Ewige Lewe saam met Jesus (Heb 10:35-39). Voor sy dood het Paulus gepraat van die goeie stryd wat hy gestry het, van die wedloop wat hy voltooi het, asook die kroon van geregtigheid wat vir hom opsygesit is (2 Tim 4:7-8).
Paulus sê dié beloning is ook bestem vir almal wat hul Christelike lewe soos hy leef terwyl hulle op Jesus se koms wag. Ons leef dus met die hoop op ’n Ewige Lewe saam met Christus.

Die grondslag van alles
Watter geloof sou die eerste dissipels gehuldig het indien Christus nie uit die dood opgewek is nie? Om die waarheid te sê, na Sy dood het hulle as ’n ontmoedigde groep, sonder geloof, na hulle vorige beroepe teruggekeer; hulle het nie meer in Jesus se woorde geglo dat Hy na drie dae uit die dood opgewek sou word nie.
Dit was eers toe Hy in Galilea aan hulle verskyn, dat hulle die geloof gevind het om hulle lewens volkome aan die Koninkryk te wy. Sy Opstanding was die katalisator vir die nuwe geloof wat nodig was vir diegene wat geroep is om Hom te dien en hul lewens aan Hom toe te wy (1 Kor 15:14). Ons geloof in Christus – vir ons sondevergifnis; om te glo dat Hy ons na Sy Beeld kan verander; om Hom te kan dien namate Hy dit van ons verlang – dié geloof berus op die Opstanding.
Jesus leef tot in alle ewigheid en leef in ons deur die Heilige Gees en sorg vir ons as die Goeie Herder.

Sonde is oorwin
Sonder die Opstanding sou al die lyding en sonde wat Jesus gedra het, verniet wees (1 Kor 15:17). Die Bybel noem dat die dood Hom nie in die graf kon hou nie. Dit was Jesus se volmaakte, sondelose lewe wat dit vir God moontlik gemaak het om Hom uit die dood op te wek.
Ons kan hier op aarde ook oorwinning oor die sonde beleef, omdat satan en sonde reeds aan die Kruis oorwin is en die opstanding die bewys daarvan is. Ons oorwinning oor sonde word behaal wanneer ons onsself verloën, ons kruis opneem en Hom volg.
Ons opstanding saam met Hom word dan ’n werklikheid namate ons elke dag in hierdie nuwe lewe wandel (Rom 6:4).

Sy lewe in ons
Paulus het Jesus – die gekruisigde Jesus – verkondig. Hierdie Kruisboodskap het drie elemente ingesluit: Christus se lyde, Sy dood en Sy Opstanding.
Besef ons dat die Christelike lewens-wandel niks anders is as om met Hom in Sy lyde, sterwe en Opstanding te identifiseer nie? (Rom 6:3-6). Omdat ons tot niks goed uit onsself in staat is of het om aan te bied nie, behoort ons doel te wees om Hom met Sý lewenswandel te dien.
Ons het Sy lewe en Sy salwing nodig om Hom effektief te dien. Elke Christen behoort Sy lewenswandel na te streef. Ons kan nie tevrede wees om net soos ons is voor Hom te verskyn nie! Ons behoort voortdurend na Sy beeld te wíl verander en verander te word.
In dié wêreld leef ons eers en dan sterf ons. In die geesteswêreld moet ons egter éérs sterf voordat ons ’n opstandingslewe kan leef – Christus wat in ons leef, soos Paulus in Galasiërs 2:19,20 verduidelik: “Ek is saam met Christus gekruisig, en nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe.” Sy lewe het altyd van sy totale identifisering met Christus gespreek.
Paulus het gedeel in Christus se lyding (Kol 1:24) en hy het Christene aangemoedig om dieselfde te doen (Fil 1:29). Hy was ook gewillig om homself te verloën en die dood in die gesig te staar deur God altyd toe te laat om hom in vele opsigte te ver-ander sodat Christus se lewe in sy fisieke liggaam sou manifesteer (2 Kor 4:8-12).

Neem jou kruis op
Christus se boodskap aan Sy dissipels om waardig geag te word om Hom te volg, was baie eenvoudig: ons moet onsself verloën en ons kruis opneem. Indien ons Hom in Gees wil dien, is dit die enigste manier. Ek is daarvan oortuig dat die boodskap van die Kruis weer ’n sentrale plek in ons prediking moet inneem, met die Kerk wat die lewe van Christus nastreef.
Daar is slegs één manier om hierdie opstandingslewe deelagtig te word en die Here te dien…ons moet ons eie lewens verloor sodat ons Sy lewe kan verwerf! “Want wie sy lewe wil behou, sal dit verloor; maar wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit terugkry.” Matt 16:25.