Ons land gaan deur ’n tyd van ongekende onrus, opstand, geweldpleging en bloedvergie-ting. Die brutale tonele speel gereeld op TV voor ons almal se oë af – van Marikana tot die plaasopstande in die Wes-Kaap. Hoe moet ons as Christene dit hanteer? Wat vra God van ons in hierdie angswekkende omstandighede? Is daar iets goeds, iets moois wat uit hierdie ellende gebore kan word?

Iets duskant burgeroorlog…
In Die Burger van 16 November 2012 het iemand onder die skuilnaam ‘Leerling-burger’ geskryf: ‘Hier (in die Ceres-vallei) was die laaste paar dae iets kort duskant burgeroorlog. Ek is oortuig dat dit net werklike genade is wat iets ergers gekeer het…Ek huil oor my land. Ons gaan hieruit leer. Hier gaan nuwe inisiatiewe kom wat nie sou kom sonder hierdie pyn nie.’
En hierdie e-pos was onlangs in omgang: ‘GEBEDSKETTING – PLAASSTAKINGS EN OPSTANDE: Here, ons kom staan voor U en ons pleit dat U alle stakings en alle geweld, sal stop. Here, ons bid vir vrede onder alle mense. U het gekom as Vredemaker, wil U nou (asseblief) hierdie vrede deur ons land laat vloei. Wil U (asseblief) haat met liefde vervang. Liewe Heer, werk deur die Heilige Gees dat ons land weer tot U sal terugdraai, gee ons verdraagsaamheid teenoor mekaar. Here gee weer be-stendigheid in ons land. Laat U Wil alleen geskied. Amen. Stuur asb. aan 10 persone.’ Hopelik het dié e-pos wel baie mense bereik en tot gebed aangespoor! Ons weet uit die Woord dat God ’n hoorder van gebed is!

Kerk raak betrokke
Vir ons almal wat vir vrede, harmonie en vooruitgang in ons land bid, is dit bemoedigend om te weet dat die Kerk nie met gevoude hande sit en toekyk nie. Dit blyk duidelik uit die feit dat die moderature van die NGK (Wes- en Suid-Kaap) en die VGK van die Kaap op 14 Nov. 2012 bymekaar gekom het om die arbeidsonrus in die Wes-Kaap te bespreek.
Hulle het ook die volgende dag van die geaffekteerde dorpe besoek (Die Burger, 15/11/12). Boonop is ’n uitgebreide vergadering van kerkleiers van alle denominasies daarna op Maandag 19 Nov. te Worcester gehou. (Dit is veelseggend dat die kerke juis in Worcester saamgetrek het waar die herlewing 150 jaar gelede onder Andrew Murray se bediening begin het!) Duidelik het die Kerk in die breë betrokke geraak, in ’n poging om versoening tussen werkgewers en werknemers te bewerk.
Maar as dít was wat nodig was om kerke in SA byeen te bring, het God selfs die opstande ten goede vir dié wat Hom liefhet (Rom.8:28) laat meewerk.
Dit is immers ondenkbaar dat mense in ’n land wat oorwegend Christelik is, sienderoë kan toelaat dat vyandskap, wanorde en grootskaalse vernietiging van werksgeleenthede ongehinderd voortduur. Dit rym tog nie met die duidelike uitsprake van die Bybel nie! Miskien het dit tyd vir die opstel van ’n Bybelse gedragskode vir Christen-werkgewers en -werknemers geword. Die hele land kan daarby baat vind. Ekonomiese ontwikkeling sal dan beslis nie gevaar loop om deur politieke agendas gekelder te word nie. En daar sal definitief ook groter harmonie in die werkplek kom, en groter bestendigheid en groei in die ekonomie.

Opstokery oorvereenvoudig
Dit is betreurenswaardig dat daar in hierdie klimaat van opstokery so maklik oorvereenvoudig en veralgemeen word. Dat daar uitbuitery op sommige plase voorkom, lei geen twyfel nie. Maar dit is ook waar dat die oorgrote meerderheid boere hulle werknemers met respek en liefde hanteer.
Om met ingevoerde opstokers teen álle boere op te trek, doen die waarheid doodgewoon geweld aan. En ongelukkig skiet die opstokers hulleself lelik in die voet: Hierdie optrede gaan beslis ’n baie groot verlies aan werksgeleenthede veroorsaak en die landsekonomie ernstig benadeel. En dit op ’n tydstip wat dit juis gebiedend noodsaaklik is om die ekonomie te help blom.
Armoede is ’n ernstige struikelblok in die weg van individue se persoonlike vooruitgang, maar ook die een ding wat besweer sal moet word ter wille van groter harmonie en stabiliteit in ons samelewing. Suid-Afrika gaan gebuk onder afskrikwekkende misdadigheid, groeiende rassisme en ongelukkigheid oor dienslewering op alle vlakke. Ons het nou alles behalwe verdere maatskaplike onrus en haatdraendheid nodig. Dit gaan beslis nie ons knellende probleme aanspreek nie. En dit gaan diegene wat ekonomiese stabiliteit en groei die nodigste het – die armstes van die armes – die ergste benadeel.
Hierdie aksies help nie om werk te skep nie en laat die pryse van produkte net vinniger styg. Boonop skrik dit ons oorsese handelsvennote af, en kan veroorsaak dat hulle na bestendiger verskaffers soek. Dit is doodeenvoudig baie skadelik vir SA se beeld na buite.

Vars bries in bedompige politieke omgewing
Daarom is die uitsprake van die kerkleiers wat op Worcester byeengekom het, so ’n welkome vars briesie in ’n bedompige politieke omgewing (Die Burger, 20/11/2012). Die leiers van die VGK, NGK, Anglikaanse en Presbiteriaanse Kerke, asook verteenwoordigers van die SA Raad van Kerke het vir “kalmte en wedersydse respek in die Wes-Kaapse landboubedryf…” gepleit.
Hulle was dit eens met mekaar dat “boere nie alleen verantwoordelik vir die maatskaplike probleme van duisende seisoenwerkers op plase gehou kan word nie.” Hulle het ook ’n beroep op die nasionale regering gedoen om aandag aan behui-sing vir plaaswerkers te gee en ’n subsidie daar te stel om lone aan te vul.
Die samestelling van ’n komitee bestaande uit lede van die verskillende denominasies is in die vooruitsig gestel ‘om te kyk na die onmiddellike behoeftes van mense wat deur die stakings geraak word.’ Die leiers het hulle kommer oor mense wat hulle inkomste verloor het, uitgespreek. “Ons is besig om dié mense te identifiseer om hulle met basiese behoeftes, soos kos, by te staan.”
Die koerantberig lui voorts: “Die kerke het die geweld en intimidasie van plaaswerkers ten sterkste veroordeel…Ons rol as die kerk is om gemeenskaplike waardes van respek en menswaardigheid onder almal te kweek om sodoende ’n basis vir ’n sinvolle gesprek te skep – soos dit in ’n demokrasie hoort.”

Gees moet Christen se lewe rig en leiding gee
Heel duidelik staan ons as Christene almal voor die uitdaging om ons lewens te laat rig deur die Woord en Gees van God. Ons mag eenvoudig nie toelaat dat liefdeloosheid – in enige vorm – ons as gelowiges uitmekaar dryf nie. In ons moet die ganse samelewing kan sien hoe dit lyk as mense in vrede en liefde saam woon en werk. By ons mag daar géén sprake wees van uitbuiting of onderpreste-ring nie.
Vir sowel werkgewer as werknemer geld die Woord: “Wat julle ook al doen, doen dit van harte soos vir die Here en nie vir mense nie” Kol 2:23. God waarsku ons: “ Wees nugter, wees wakker! Julle vyand, die duiwel, loop rond soos ‘n brullende leeu, op soek na iemand om te verslind.” 1 Pet 5:8. Teen hierdie tyd behoort ons goed te weet: “Ons stryd is nie teen vlees en bloed nie, maar teen elke mag en gesag, teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug.” Ef 6:12.
Kom ons vat in die geloof hande en pleit by die God en Vader van ons Here Jesus Christus om hierdie land genadig te wees, en om ons as gelowiges saam te snoer in ’n onbreekbare eenheid. Kom ons bid dat geregtigheid en vrede die oorheersende kenmerk van ons land sal word – tot eer en verheerliking van ons Hemelse Vader.

JOHAN KRIEL is ‘n voormalige le¬raar van die NG Kerk, en tans ‘n raadslid.

Christen-rugbyspelers wat vir die Bokke uitdraf, kry ook kalkkoors, of erger, kan amper soos verwoede bulle rooi sien wanneer arrogante teenstanders hulle uittart. Dit kan tot groot verleentheid lei.
Anders gestel, Springbok-rugbyspelers wat ook volgelinge van Jesus is, kan partykeer in die hitte van die stryd kop verloor, en agterna onder ’n stortvloed kritiek vanuit alle oorde deurloop. Ongeag die gevoelens van skaamte en spyt agterna, het spelers egter ’n verantwoordelikheid om hulle getuienis te bevestig en om as individue te groei.
Alternatiewelik kan ’n speler só deur selfveragting verlam raak dat hy besluit om sy Christelike uniform uit te trek en in ’n wêreldse leefstyl te verdwyn.
Jannie du Plessis, ’n Springbok-stut en Christen, het onlangs ’n geel kaart ontvang omdat hy die Hurricanes-voorspeler Carl Low met ’n oop hand in ’n Vodacom Super Rugbywedstryd in April 2012 bygekom het. Du Plessis het vir die Sharks uitgedraf. Etlike spelers was betrokke, maar slegs Du Plessis is uitgewys.

Regte plek, verkeerde tyd
Corné Krige, ’n voormalige Springbok-kaptein wat in 2000 by ’n diens in die Assemblies of God ’n openbare oproep beantwoord het om Sy hart vir die Here te gee, het in November 2002, ná ’n wedstryd op Twickenham waarin Jannes Labuschagne ’n rooi kaart ontvang het vir ’n laat duikslag op die losskakel Jonny Wilkinson, kwaai onder die gifpenne van die Britse media deurgeloop.
In sy outobiografie ‘The right place at the wrong time’, het Krige erken: “Ek het my soms aan blatante vuilspel skuldig gemaak deur mense wat besit van die bal gehad het te slaan en party van die bal af gemoker het (in daardie berugte wedstryd op Twickenham in 2002).”
Krige het kop verloor nadat Labuschagne ’n rooi kaart ontvang het.
Hy het gegrief gevoel omdat Engeland ’n ‘verwaande ingesteldheid’ gehad het.
“Ek het in die Twickenham-wedstryd in losgemale met stewels of kop eerste ingeklim. Ek het geen besorgdheid oor my eie of ander se veiligheid getoon nie. Ek het regtig liederlik kop verloor. Die slegste moontlike ding was om Matt Dawson met ’n kopstamp in die lug te probeer uitslaan,” het Krige gesê.

Vergifnis nodig
Op ’n vraag deur JUIG! Tydskrif oor die wedstryd, het Krige erken hy het baie dinge op Twickenham verkeerd gedoen.
Sy reaksie kon wees om deur skaamte verlam te raak, maar dit sou nie die regte benadering gewees het nie.
“Ek het besluit ek moes belydenis doen en my foute erken. Ek het verleë gevoel, want dit was nie die manier waarop ek wou hê my gesin my op TV moes sien nie. Dis ook nie die manier waarop ek ander mense se lewens wou aanraak of verryk nie.
Daarom het ek vergifnis gevra. Ek het besluit ek moes deur die onmiskenbare foute en my verkeerde optrede leer en groei,” het hy bygevoeg.

Parkinson se siekte bring verdieping
Jannie du Plessis het gesê hy het Jesus vroeg in sy lewe as Verlosser aangeneem. Maar sy verhouding met Christus het sterker geword nadat sy pa met Parkinson se siekte gediagnoseer is.
Hy het kritiese vrae vir God gevra, en die Here het ’n groter werklikheid in sy lewe geword “nadat bonatuurlike dinge gebeur het” (met sy pa).
Du Plessis erken hy is steeds as Christen “onder konstruksie.”
“Ek dink nie mense moet my Christenskap aan my optrede meet nie, want my gedrag sal mense teleurstel. Ek is ’n mens. Ek raak te dikwels kwaad, en ek maak baie foute,” voeg hy by. “’n Mens moet rugby sien vir wat dit is. Dis ’n kontaksport, en jy moet jou op die teenstander afdwing.
Jy moet jou teenstander uithaal, want soms is hy die beste speler. Deur hom te intimideer, kan jy die wedstryd wen. Maar as jy jou nie op hom afdwing nie, kan jy dalk jou spanmaats in die steek laat.”
Du Plessis het erken hy is as Christen absoluut toegewyd. Maar toe hy Jesus aangeneem het, was hy ’n ruwe diamant.
God is besig om in klein areas aan hom te slyp. Dalk is dit trots, of dat hy versot is op ander mense se aandag, of dat hy vloek.
“Jy word nie oombliklik bevry van al die verkeerde neigings nie. Ek sal ’n gepoleerde diamant wees wanneer ek in die Hemel kom,” het Jannie bygevoeg.
Bismarck du Plessis het gesê Jesus het vir sondaars aarde toe gekom. As mense sonder sonde was, sou Hy nie aarde toe gekom het nie.
Hy is bewus van sy eie swakhede en sondes.
“Ek het in my Suid-Afrikaanse Skolejaar my hart vir Liewe Jesus gegee. Dit was ’n jaar waarin die Here my geseën het en waarin iemand ’n visie gehad het oor my lewe (wat vervul is). Ek beskou rugby as ’n oorlog, net sonder reëls. Liewe Jesus het vir my ’n talent gegee in hierdie kontaksport.Partykeer kan ’n mens té fisiek raak of die verkeerde besluit op die verkeerde tydstip neem. Wys my enigiemand wat nie in ’n stadium sy humeur verloor nie,” het Du Plessis verduidelik.

Oorlog sonder skietery
Die uitlatings deur die Du Plessis-broers oor rugby wat soos oorlog is, strook met die skrywer George Orwell se mening daaroor.
Orwell het gesê: “Rugby-voetbal het niks te doen met skoon spel (Engels: ‘fair play’) nie.”
“Dit hang saam met haat, jaloesie, grootpraterigheid, minagting van die reëls en sadistiese plesier in die waarneming van geweld. Anders gestel: dis oorlog sonder die skietery.”
Dit is waarom dit ’n reuse-uitdaging is vir enige Springbok-voorspeler wat ’n Christen is en nie sy spanmaats in die steek wil laat nie om sy blaadjie skoon te hou.

Leer en lewe
Party waarnemers krap kop oor hoe Christene se lewenstyl nie strook met hulle getuienis nie.
’n Paar jaar gelede het ’n prominente Springbok op die veld gekniel en gebid pas nadat hy opgedraf het. Enkele minute later is hy met ’n geel kaart gestraf weens ongeoorloofde en vuil spel.
’n Prominente Engelse koerant-joernalis het hom hieroor gekapittel en gevra: “Waarom tree hy op as Christen, net om enkele oom-blike later ’n geel kaart te ontvang?”
Die prominente skrywer en spreker Brennan Manning het op die dc Talk-album ‘Jesus Freak’ verklaar: “Die grootste enkele oorsaak van ateïsme in die wêreld vandag is Christene wat Christus met hulle lippe erken, en dan by die deur uitstap en Jesus met hulle lewenstyl verloën.”
“Dis iets wat deur ’n ongelowige wêreld eenvoudig as ongeloofwaardig beskou word.”
Maar hoe kan Christen-rugbyspelers hulle getuienis op die veld verbeter?

Swakheid van die vlees
Tich Smith het Natal as 19-jarige losskakel verteenwoordig en was een van die land se beste paaltjiewagters in die dekade tussen die 1970’s en die 1980’s.
Smith, ’n toegewyde Christen en stigter van Liv-Village met ’n visie om eenduisend dorpe vir Vigs-wesies volgens Christelike beginsels te plant, het gesê God wil hê alle sportmanne en -vroue moet Hom te alle tye verheerlik.
“Maar die Bybel vertel ons dat die vlees swak is en daarom gaan ons almal somtyds struikel en val. Dis ’n geval van om onsself op te tel, onsself af te stof, uit die val te leer, en voort te gaan. As ’n Christen sou ek spelers wil aanmoedig om te alle tye nederig te wees. “

Radikale eise van die Evangelie
Druk kan enigiemand onderkry. Sakelui kan hulle humeur verloor, politieke leiers kan moeg word daarvan om hoflik te wees, in plaas daarvan om geduld te beoefen, volgens dr. Braam Hanekom, ondervoorsitter van die dagbestuur van die algemene sinode van die NG Kerk.
“Wanneer ’n rugbyspeler en Christen op die veld laat glip, kan mense maklik vinger wys en sê ‘kyk wat vang die Christen aan’. Dis nie omdat hy ’n Christen is dat hy fouteer nie, dis gewoon menslik om te fouteer. Die feit dat ek droogmaak as Christen, maak my nie slegter as ander nie. Dit laat my help verstaan dat ek God baie nodig het,” het Hanekom gesê.
Die skrywer Dallas Willard het onlangs gesê jy meet iemand se geestelike diepte en groei aan hoe maklik of moeilik iemand gehoor gee aan die radikale eise van die Evangelie.
“Is jy bereid om hulle te seën wat jou vervolg, en om jou vyande lief te hê,” het Hanekom oor Willard se riglyne gesê.
In ’n druk situasie gaan dit nie oor hoeveel keer op ’n Sondag jy kerk toe gaan nie, maar oor hoe jy jou humeur onder die uiterste provokasie kan beheer.
“Die vraag hier is nie hoe baie nie, maar hoe diep. Dit gaan nie oor hoe baie Christene daar is nie, maar oor hoeveel diepte hulle in hul dissipelskap het. Ons leef in ’n vermaaklikheidster-kultuur waar die getuienis van hierdie ‘celebrities ‘ meer gewig dra as dié van gewone Christene. Ons het so ’n ‘idol- en celebrity-kultuur’.
Beroemde sportsterre kan in die slaggat van persoonlike verheerliking trap. Hulle kan verkeerdelik op die feit dat internasionale prestasies geld en eer waarborg, begin fokus. Maar die Evangelie van die Kruis fokus op iets anders,” het Hanekom gemaan.

Fanie Heyns is ’n vryskutjoernalis en kan gekontak word by: fheyns@telkomsa.net

Wat is die Wapenrusting?
God se wapenrusting bring oorwinning omdat dit veel meer as blote beskermende drag behels. Die wapenrusting is die lewe van Jesus Christus Self!
“…trek die wapenrusting aan wat pas by ’n lewe in die lig…nee, soos ’n mens jou klere aantrek, moet julle die Here Jesus Christus ‘aantrek’, en nie ’n duim toegee aan die begeertes van julle sondige natuur nie.” Rom 13:12-14.
Wanneer jy dit doen, word Hy jou skadu en jou beskutting tydens stormagtige tye. In Joh 15:5 lees ons die volgende: “Ek is die druiwestok, julle is die lote. Wie aan My verbonde bly, en Ek aan hulle, dra baie vrugte, want sonder My kan julle niks doen nie.”
Om in die veiligheid van Sy wapenrusting te leef, beteken eenheid met Jesus en ons kan dus verwag dat ons in Sy stryd en vrede deel sal hê. God bied aan ons Sy oorwinning te midde van pro-bleme – nie die afwesigheid van pyn nie.
Toegewyde Christene wat marteling weens hulle geloof in die gesig staar, getuig van voortdurende krag – selfs vreugde – wat hulle in staat stel om die mees ondenkbare pyn te verduur. Hulle stem saam met Paulus as hy verklaar: “In alles is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat ons liefgehad het…” Rom 8:37.

Hoe trek ek die wapenrusting aan?
Die lewe in Christus begin deur elke deel van die wapenrusting te ken en te vertrou. Die heel eerste deel is WAARHEID – God se openbaring van alles wat Hy vir ons gedoen het en ook alles wat Hy belowe om in die toekoms vir ons te doen. Hierdie wonderlike, ewigdurende WAARHEID is in Sy Woord opgeteken, openbaar deur die Heilige Gees en werklikheid gemaak deur Jesus Christus – Seun van die Allerhoogste God. Deur die Woord te bestudeer, word ons in staat gestel om die wêreld vanuit God se perspektief te beskou. Hy IS die Waarheid! Deur die eerste deel van die wapenrusting aan te trek, beteken dat jy daagliks gevoed word deur die Waarheid van Sy Woord.
Om die volle wapenrusting te kan aantrek – en ’n daaglikse liefdesverhouding met Jesus Christus te geniet – moet jy Hom dankie sê vir wat Hy vir jou gedoen het en dat Hy jou Sy Woord gegee het. Ken die Woord wat jou gebed bevestig sodat jou geloof en woorde op die gesag van die Bybel geskoei is. Gebruik hierdie gebed as ’n riglyn:

Die gordel van waarheid
Dankie Here dat U my die Waarheid oor Uself, U planne en U weë geopenbaar het. Dankie dat U my herinner het dat U die enigste God, Skepper van die Hemel en die aarde, Koning van die heelal, my Vader wat my liefhet, is. U is my Wysheid, Raadgewer, my Hoop en my Krag. U is alles wat ek elke dag nodig het!

Die borswering van geregtigheid
Dankie dat U my die waarheid oor myself – dat ek in eie krag nie goed genoeg is om in U teenwoordigheid te kom nie – gewys het. Dankie dat U my sonde aan die Kruis gedra het en dat U my ’n perfekte, regverdige lewe in Jesus aanbied. Wys my asseblief die sonde wat in my lewe is sodat niks my kan verhinder om deur U Gees gevul te wees nie.

Die skoene van vrede
Dankie vir die vrede wat U my gee indien ek U vertrou en navolg – en alles wat U my in U Woord belowe. Wys my hoe ek ander kan help om U vrede te vind.

Die skild van die geloof
Dankie dat U my help om geloof in U te hê. Ek kies om alles wat U my omtrent Uself gewys het, te glo – en ook alles wat in U Woord opgeskryf staan.

Die helm van verlossing
Dankie dat U my verlossing van stryd beloof – sowel vandag as tot in alle Ewigheid.

Die swaard van die gees – die Woord van God
Dankie vir die Skrif wat U my gee om te leer en te onthou. Wys my asseblief watter U wil hê ek moet gebruik om die verleiding te onderskei en in U oorwinning te leef.

Op amper 23 maande leer klein Petrus-Hugo Strydom sy ouers, Hugo en Lynette, hoe om op die water te loop, nadat hy in die swembad geval het…
’n Doodgewone Saterdagmiddag in die winter beteken vir die Strydoms van Port Elizabeth toetsrugby en braai saam met vriende en dit is presies wat op 25 Augustus 2012 op hulle program was. Hulle het by Ian en Tania Burton in die kombuis om die tafel sit en koffie drink toe die kinders besluit om buite op die gras te gaan bal skop. Petrus-Hugo is verskriklik erg oor balle en hy is dadelik saam met die groter kinders buitentoe.
’n Rukkie later het die ouer seun, Joshua, ingekom en die deur toegemaak as deel van ’n speletjie met die ander wat nog buite was. Pa Hugo het dadelik gevra dat hy die deur moet oopmaak anders sou klein Petrus-Hugo nie kon inkom nie. Joshua se gesigsuitdrukking het dadelik gewys dat iets fout is. Hy was oortuig daarvan dat die klein mannetjie by die grootmense in die huis was. Die ander kinders is dadelik geroep en saam met Hugo het almal om die huis gehardloop en begin soek.

Atmosfeer van onsekerheid
Daar het ’n atmosfeer van onsekerheid in die lug gehang wat skielik deur die angswekkende gille van die 12-jarige Marelise verbreek is. Sy het klein Petrus-Hugo onder die swembadseil gekry. In die middel van die seil was ’n tennisbal en waarskynlik was hy op pad om die bal te gaan haal toe hy onder die seil in die water beland het.
Hy was reeds blou, slym-vloeistof het by sy neusie uitgeborrel en hy het nie meer asemgehaal nie. Hugo het dadelik hartlongmassering gedoen, klein Petrus-Hugo op sy sy gedraai en van die water het uitgekom. Hy het weer begin asemhaal en sy kleur het meer normaal geword.
Hugo het hom opgetel en wou met hom hospitaal toe jaag. In die sitkamer het hy lede van die sekuriteitsmaatskappy ontmoet wat dadelik oorgeneem het. Klein Petrus-Hugo is uitgetrek en in herstel-posisie geplaas. Binne ’n minuut het Gardmed se paramediese span opgedaag en sy liggaamstemperatuur met ’n ruimtekombers verhoog en die nodige mediese behandeling begin. Die een longetjie het nie goed geklink nie en die een ogie het geen reaksie getoon nie – alles tekens van breinskade wat reeds ingetree het. Hulle was ook bang vir sekondêre verdrinking (versmoring as gevolg van die water wat nog in die longe agtergebly het). Hulle was ongeveer 50 minute, wat vir dié wat nie presies geweet het wat aangaan nie, na ure gevoel het, besig!

Duisende bid regoor die land
“Ek het onmiddellik die dokter wat ek sowat ’n maand tevore met ’n vorige ongeluk van Petrus-Hugo besoek het, en ook in ons kerk is, geskakel. Hy het dadelik genoem dat hy by Greenacres Hospitaal by Ongevalle aan diens is en dat ons dadelik soontoe moes kom. Ek moes eers later hoor dat dié dokter nie gewoonlik sy selfoon beantwoord as hy aan diens is nie. ’n Boodskap is ook aan ons selgroep, asook aan ons vorige pastoor in Middelburg gestuur. Binne ’n baie kort rukkie is ongeveer duisend mense regoor die land gevra om vir ons kind te bid,” vertel Lynette agterna.
Hoewel die rit hospitaal toe vir Hugo en Lynette baie lank gevoel het, is alle verkeer afgesper en kon hulle en die ambulans sonder enige onderbreking in die kortste moontlike tyd by die hospitaal kom.
Dr. Fanie Smit het hulle by die hospitaal ingewag en vir die Strydom-egpaar het die groot wag begin. In die klein wagkamertjie het hulle voortdurend bly bid, Skrif ver-klaar en bly glo.

Treffende getuienis gebore
Na ongeveer een en ’n halfuur kon hulle die Ongevalle-saal binnegaan en daar die klein vegtertjie in die groot bed versteek tussen al die pype sien lê. Die dokter het hulle meegedeel dat Petrus-Hugo definitief na die intensiewe-sorgeenheid van die Dora Nginza-hospitaal oorgeplaas moes word en ten minste vir ’n week gehospitaliseer sou moes word.
Nadat hulle by Greenacres weg is, het hulle selgroepleier, Frans van der Merwe, geskakel en agter hulle aangery na die volgende hospitaal. Daar gekom is Petrus-Hugo na die pediatriese intensiewe-sorgeenheid geneem. Hugo en Lynette is nie in die saal toegelaat nie, maar na ’n ruk het die suster hulle geroep en gesê: “We are worried about the oxygen levels. There is no good news, but you keep praying.”
Agterna het dit ’n treffende getuienis geword. “Ons het saam met ons vriende gebid en die aand se gebeure bespreek. Ongeveer eenuur die nag het ons die hospitaal gebel en gehoor dat ons kind só teen die ventilator baklei het, dat hulle dit moes afhaal. Hy het ook sy ogies oopgemaak en na sy ma gevra. Daarna het ons net die Here geloof en geprys. Ons het weer saamgebid en dankie gesê,” het Lynette vertel.
Net voor nege die volgende oggend het Hugo se selfoon gelui en die suster het gevra dat hulle so vinnig moontlik hospitaal toe moes kom. Daar gekom, was hulle seuntjie so aan die baklei met die pype dat hulle hom na ’n gewone saal wou oorplaas. Toe hulle sy naam noem, het hy opgekyk en “Mamma” gesê. En so is hy binne 12 uur na die ‘insident’ met ’n wuiwende handjie uit die Intensief na ’n gewone saal gestoot.

’n Ware wonderwerk…
Later die dag het hy en sy pa op ’n kom-bers op die vloer met karretjies sit en speel en die volgende dag het die dokter, nadat hy weer die plate van sy longetjies bekyk het, hom ontslaan. Dié keer het hy met sy groen rugsakkie en wuiwende handjie by die hospitaal uitgestap. “Ons kon nie die Here genoeg dankie sê nie,” het Lynette gesê.
Dr. Fanie Smit het die volgende oor klein Petrus-Hugo se herstel gesê: “Dit was werklik ’n wonderwerk. ’n Genesing wat my, die paramedici en verpleegpersoneel wat primêr met hom gewerk het, verstom het. Vir ons was dit weereens ’n bewys van die krag van gebed en God se Almag wat ingryp wanneer ons dink dat alles verlore is…”

Baie ken hom net as die man wat Sondae in Afrikaans op die kykkassie preek; vir ander is hy die man wat die Bybel passievol en prakties verduidelik en vir nog ander bring hy die Boodskap van God in die taal van hulle hart. Maar wie is Andries Enslin regtig? JUIG! het by hom en sy gesin in Alberton gaan inloer.

Andries, jy is bekend as die predikant wat Sondae in Afrikaans op kykNET preek. Kan jy kortliks vir ons vertel waar jou persoonlike pad met die Here begin het?
My eerste bekering was in st. 1 (gr. 3), maar ek het weens groepsdruk in st. 4 (gr. 6), die pad byster geraak. Ek het ’n baie slegte st. 5- en 6- (gr. 7 en 8)- jaar beleef en toe weer in st. 7 (gr. 9) tot bekering gekom. Ons jeugpredikant (past. Koos van der Merwe) het in daardie tyd in my sussie belanggestel en baie aan huis kom kuier. Sy lewe en verhouding met die Here het my aangegryp. Sy vriendskap het my gehelp om deur my tienerjare staande te bly en ook om later self ’n predikant te word.

In watter stadium het jy besluit om die bediening te betree?
Ek het al in st. 8 (gr. 10) ervaar dit is wat die Here wil hê ek moet doen. In st. 9 (gr. 11) het ek dit aan my ouers vertel en hulle het my storie van toe ek gebore is, vertel. Ek was glo baie siek en my oupa was ’n predikant. Nadat hulle vir my gebid het, het my ma belowe om my aan die bediening te gee indien ek gesond sou word. Hulle het hulle hele lewe geweet dit is wat ek gaan doen, maar wou my nooit sê nie. Hulle het gewag dat die Here dit vir my sê en toe het hulle dit net bevestig.

Alberton LewenSentrum (ALS) is interkerklik en het 6 000 lidmate. Hoe het ALS ontstaan?
In my matriekjaar het ek gevoel ek moet kerke plant. Ek het gaan studeer en ook dadelik in ons gemeente in Boksburg (AGS Parkrand) begin werk. Nadat ek my studie voltooi het, is ek na ’n gemeeente in Randburg (Mosaïek).
Vanaf die eerste dag was ons mikpunt die dag wat ek ’n gemeente sou begin. Dit het in 1999 gebeur toe ek by ’n selgroep van ’n gemeente in Alberton betrokke ge-raak het. Die 14 sellede was die eerste gemeentelede. Ons het in Oktober 1999 ons eerste eredienste in Laerskool Randhart se skoolsaal met sowat 45 besoekers gehou.

ALS word beskou as ‘tussen die drie susterskerke en Pinksterkerke’. Watter rol speel die Heilige Gees in julle Woordverkondiging en ere-dienste?
Ons glo baie sterk in die werking van die Heilige Gees. Dit is die Gees wat die verskeidenheid van gawes en bedieninge in ’n gemeente voorsien. Alles wat in ’n gemeente gebeur, is ’n Heilige Geeswerking. Ons sien en beleef die werking van die Heilige Gees baie wyer en besef dat sonder die Heilige Gees wat die gawes en werking meebring, dit bloot nietige menslike pogings is en bly.

Die preke word as ‘prakties’ beskou. Of vind julle dat die moderne mens nie daaraan behoefte het nie?
Die moderne mens is honger vir die Woord van God. Sy Woorde is Gees en Lewe, vir gister en vir vandag. Praktiese preke beteken dat jy die Woord in sy verlede-konteks, prakties toepaslik vir die hede sien.

Julle visie is om Afrikaanse eredienste op TV te hou. Hoekom is dit belangrik dat eredienste in Afrikaans gebeeldsend word?
God praat met ’n mens in jou hart en in jou gees. Een van die grootste sleutels tot jou hart, is jou moedertaal. Jou moedertaal sluit die kamers van jou hart, wat dikwels vir ander tale en kulture geslote is, oop.
Ek glo as jy ’n persoon wil bereik, moet jy so naby as moontlik aan sy kultuur kom. Iets van 1 Kor 9, van Paulus se liefde vir mense, moet openbaar word.

Bestaan daar nie ’n gevaar dat moderne Afrikaners toenemend ‘TV-kerkgangers’ gaan word nie? Verduidelik julle siening hieroor.
Die doel van die uitsending is in die eerste instansie Evangelisasie. Ons wil kykers wat kerkloos geword het en wat by die huise sit, bereik. Volgens die terugvoer wat ons kry, is dit die oorgrote meerderheid van ons kykers. In die program moedig ons mense ook sterk aan om by hulle plaaslike gemeentes in te skakel. KykNET het ’n heruitsending vir kerkgangers wat ook na die diens wil kyk, bewillig en daarvoor is ons dankbaar.

Julle beeldsend op eie koste op kykNET wat bekend is daarvoor dat kykertalle en luisteraarsreaksie kontrakte beïnvloed. Bestaan die gevaar nie dat die boodskap afgewater word net om vleiend op die oor te val nie?
Jammer, maar ons het niks met kykNet se kontrakte te doen nie en kykNet skryf ook nie aan ons voor nie.

Wat is julle doel en fokus vir 2013?
Ons fokus vir 2013 is om geestelike groei-materiaal aan die kykers beskikbaar te maak. Die doel van die materiaal is om kykers te help met hulle geestelike groei – individueel, in ’n kleingroep, of in ’n gemeente-opset. Die materiaal is op jare se navorsing oor lewensverandering in die beeld en gelykenis van Jesus Christus geskoei.

Kan jy vir ons jou indruk gee van die Suid-Afrikaanse Kerk-opset oor die algemeen?
Ek het nie ’n oorsigtelike mening oor die Kerk in Suid-Afrika nie. Ek sien die goeie en die slegte. Ek beleef groeiende gemeentes, lidmate van regoor die land wat ware Geesgevulde volgelinge van Jesus is. Maar ek beleef ook hartseer en frustrasie van kerke wat nie hulle roeping vervul nie en lidmate wat skade lei. Ek bid ernstig vir herlewing en eenheid in ons land se kerke. Wanneer dit goed gaan met die Kerk, gaan dit goed met die land.

Vikki, het ALS ’n spesifieke Vrouebediening?
Nee, daar is dameskleingroepe wat weekliks bymekaar kom en ek is deel van so ’n vroue-kleingroep.

Hoe het jy en Andries ontmoet?
By die kerk. In die dae toe die kerk nog in die skoolsaal was, het ek en my ma-hulle die kerk besoek. Ons het daar begin kuier en mettertyd het dit in ’n ernstige verhouding ontwikkel.

Hoe ontspan julle as gesin?
Ons is almal lief vir die buitelewe. Ons ontspan die beste op die plaas tussen die bome, beeste en in die natuur. Dit is waar Andries en die kinders die lekkerste speel.

Enige raad aan ander predikants-/pastoorsvroue om die druk van die bediening te hanteer?
Bly net jouself, daar is nie iets soos ’n ideale predikantsvrou nie. Jy hoef nie aan andere se vereistes te voldoen nie. Wees lief vir die Here, jou man en jou kinders. Kyk ook na die seisoen van jou lewe en weet dit is net ’n seisoen. Dinge verander nogal vinning en dan is jy weer in ’n nuwe seisoen.