Ek het onlangs ‘n groep prominente Christen-leiers van die Gauteng-streek by Ebenezer Christian Church in Sharpville, Johannesburg toegespreek. Tydens gesprekke met hierdie leiers het dit duidelik geword dat verandering hulle belangrikste prioriteit is. Hulle hartsbegeerte is geestelike, sosiale, politieke en morele verandering in Suid-Afrika.
Desperaat vir verandering
Wanneer ek met gewone burgers praat, hoor ek dieselfde versugting. Mense is desperaat vir verandering, maar om daardie verandering teweeg te bring, moet ons die verandering wees.
Verandering kan nie sonder die Kerk plaasvind nie
Gelukkig begin ‘n toenemende aantal leiers besef dat ware verandering nie kan plaasvind sonder die aktiewe betrokkenheid van die Christelike Kerk in Suid-Afrika wat deur die Gees gelei word, en in die Bybel glo nie. Trouens, baie van hulle erken dat wydverspreide korrupsie, sedelike verval, politieke onstabiliteit en die toename in rassekonflik simptomaties is van geestelike verval.
Het jy jou soutigheid verloor?
Wanneer die geestelike klimaat in ‘n land aansienlik verbeter, is positiewe verande-ring die gevolg. Baie Christene kla egter dat die Kerk nie meer relevant is nie. In Matteus 5:13 waarsku Jesus Sy dissipels: As jy jou soutigheid verloor het, word jy deur die mense vertrap. As sout laf geword het, deug dit vir niks nie.
Wanneer die Kerk vir politieke gewin gebruik word
Tydens verkiesings sal politici wat die Kerk gewoonlik ignoreer, sekere kerke vir politieke gewin gebruik. Dit is tragies dat baie kerke hieraan aandadig is. In plaas daarvan om Sy profetiese rol as die gewete van die staat te vervul, word sekere kerke as openbare platforms ingespan om geloofwaardigheid aan die morele status van korrupte politici te bied.
Verdeel en heers het ‘n effektiewe stra-tegie geword. Wanneer politici, sakemanne en akademici die Kerk in ’n verlengstuk van hulle persoonlike agendas kan omskep, is die ‘vertrapping’ waaroor Jesus gewaarsku het, reeds ‘n werklikheid. Ons het dit net nie besef nie. Die verandering waarna miljoene Suid-Afrikaners hunker, is moontlik – maar ons as die Kerk moet eers erken dat verandering by ons begin.
Tragiese gevolge oral sigbaar
Wat Suid-Afrika meer as enigiets anders nodig het, is ‘n Kerk wat werklik Sy Bybelse mandaat vervul om sout en lig vir die samelewing te wees. Die tragiese gevolge van ‘n ondoeltreffende Kerk is regoor die land sigbaar.
Verandering is moontlik
’n ‘Souterige’ Kerk is een wat die hele Woord van God met vrymoedigheid in die samelewing verkondig. Dit is tragies dat die afwesigheid van Bybelse waarheid in die openbare sfeer die geestelike en sedelike verval in die land versnel het.
Verandering is moontlik, maar dit sal slegs gebeur as die ‘sout’ met passie en oortuiging in die samelewing aangewend word. As Christene verandering wil sien, moet hulle die verandering wees.
________________________________________
Errol Naidoo is die president van Family Policy Institute. Sy organisasie is ‘n Christen-stem in die regering en die media. Vir meer inligting: www.familypolicyinstitute.com

Baie mense het vir die val van kommunisme gebid. Kommunisme as ideologie het in 1917 die filosofiese basis geword van die nuwe Russiese staat wat tot stand gekom het na die rewolusie wat die tsaar se bewind omver gewerp het. Mettertyd het Rusland sy grondgebied uitgebrei en ‘n groot aantal lande beheer. Hierdie konglomeraat is die USSR (Unie van Sowjet Sosialistiese Republieke) genoem. Dit het bekend geword as die Kommunistiese blok. ‘n Aantal jare ná die Tweede Wêreldoorlog is daar ‘n muur deur Berlyn gebou wat Oos- en Wes-Duitsland van mekaar geskei het. Hierdie muur wat in 1961 gebou is, was 140 km lank en het as die Berlynse Muur bekend gestaan. Dit was die simbool van skeiding tussen die ‘vrye Weste’ en die kommunistiese lande. Dit het gelei tot die simboliese term ‘die Ystergordyn’ wat die skeiding tussen die Weste en die USSR aangedui het.
Kommunisme was in die 20ste eeu vir meer as 95 miljoen mense se dood verantwoordelik. Vir ’n lang tyd het dit gelyk asof dit doodgewoon onmoontlik is dat kommunisme sy greep sal verloor en die Ystergordyn kan skeur, dat die Berlynse Muur kan val. Kommunisme het al hoe sterker geword, meer en meer lande is binne-gedring en dit wou voorkom of die opmars nie gestuit sal kan word nie. Sedert 1917 by die aanvang van kommunisme het Christene begin bid. Deur die dekades heen het miljoene Christene buite en binne die tronke gebid. Individue en groepe bidders het in hierdie kommunistiese lande ingegaan en gaan bid.

Vier bemoedigende voorbeelde van die krag van gebed
Hiermee vier voorbeelde uit hierdie tydperk van Christene wat gebid het.
1 Die eerste voorbeeld is die verhaal van twee monnike van die Russiese Ortodokse kerk wat ná die Tweede Wêreldoorlog gesien het hoe kommunisme toenemend uitbrei. Hulle het hulleself onttrek en in ’n afgeleë plek in die berge gaan bly. Hulle het hulle voorgeneem om daar te bly en te bid totdat daar ’n deurbraak is. Dit was in 1945. In 1990 het hierdie twee monnike teruggekeer. Mense het gedink dat hulle lankal dood is, want vir 45 jaar lank het niemand iets van hulle gehoor nie. Hulle het geen kontak met die buitewêreld gehad nie. Hulle eerste vraag was: Wat het gebeur? Ons het vir jare lank gebid, maar skielik het ons gevoel daar is ’n deurbraak; die weerstand is weg.” Toe eers het hulle gehoor van die val van die Berlynse Muur en dat die mag van kommunisme grootliks verbreek is en dat die ou USSR besig was om te verbrokkel.
2 Die tweede voorbeeld is die verhaal van Mark Geppert, van Pittsburgh in Amerika, wat deur Dick Eastman, van Every Home for Christ, in sy boek, Love on its knees, beskryf word. In 1986 het hy na die ou Kommunistiese blok (USSR) gegaan om daar te bid vir die val van die Ystergordyn en die verbreking van die mag van kommunisme in daardie lande.
Hy het by verskillende plekke gaan bid, onder meer by Kief.
Hy het vir ‘n week lank op die plein in Kief gebid; die laaste dag was Vrydag 25 April. Hy het daardie week ervaar dat daar ‘n deurbraak is. Hy het vir die Here ‘n teken gevra wat toe in die vorm van die horlosie op die plein gekom het wat nie, soos voorheen, sy twaalf slae om twaalfuur die middag geslaan het nie.
Dit was dieselfde dag wat die Chernobyl-kernreaktorramp plaasgevind het – wat een van die grootste redes was dat die Ystergordynlande oopgegaan het. Die eerste meganiese fout by Chernobyl het ongeveer 12:00 die middag van 25 April plaasgevind.
3 ‘n Derde voorbeeld is die van Broer Andrew wat in 1983 die Kerk wêreldwyd opgeroep het om vir sewe jaar lank vir die val van die Ystergordyn te bid. Dít het Christene in baie lande in gebed verenig.
4 Die vierde gebedsinisiatief kom uit Oos-Duitsland. Christian Führer het in 1980 die predikant van die St. Nikolai-kerk in Leipzig, Oos-Duitsland, geword. Op 20 September 1982 het sy lidmate gevra om op Maandagaande saam te bid. Hierdie ‘Maandaggebede’ was vir vrede en het veral gefokus op die Koue Oorlog wat in daardie stadium aan die gang was. Hulle het elke Maandagaand die Saligsprekinge in die Bergrede gelees en daaroor gebid. Min mense het dit bygewoon. In die laat 1980’s het die ou Sowjet Unie egter stadigaan vir die Weste begin oopgaan. Meer mense in Oos-Duitsland het op verandering aangedring en ook op die reg om Oos-Duitsland te verlaat.
Mense het toenemend begin om die Maandagaandgebede by te woon. Die byeenkomste was oop vir almal. Op 19 Februarie 1988 het Christian Führer ‘n toespraak gelewer met die titel, Leef en bly in die DDR (‘Leben und Bleiben in der DDR’). Gedurende die eerste maande van 1989 het die regering druk begin toepas om ‘n einde te bring aan hierdie Vredesgebede (Friedensgebete).
Die paaie is versper en alle verdagtes binne en buite die kerk is gearresteer. Daar het egter elke Maandagaand net meer mense kom bid. Gedurende hierdie tydperk het een slagspreuk gegeld: Geen geweld (‘Keine Gewalt’).
Teen 9 Oktober 1989 het 70 000 mense opgedaag. Die 16de Oktober was daar tussen 120 000 en 150 000 en die volgende week
320 000. Hierdie druk het daartoe gelei dat die Berlynse Muur op 9 November geval het.
Die kerk het vir 70 jaar lank gebid
Vir sewentig jaar lank het die kerk gebid. Daar was baie gebedsaksies waar mense met groot intensiteit gebid het vir die ver-breking van die mag van kommunisme. Een so ‘n voorbeeld was ‘n aantal vroue wat vir 22 jaar een keer per week bymekaar gekom het om te bid vir die val van die Ystergordyn. Die sewe jaar van gebed waarvoor Geopende Deure gevra het, het in 1989, presies na sewe jaar tot ‘n einde gekom. Ná agt jaar waartydens die St. Nikolai-kerk gebid het, het die deurbraak gekom.
Pete Greig van 24-7 Prayer skryf: “The point I want to make with the story of the ‘Peace Prayers’ in Leipzig, is not to seek for a political regime change at all, but for us to see the effect of prayer and the underlying worldview that directed the peace prayers in Leipzig.”
Kan gebed nasies verander?
Op die ou end is die vraag of gebed nasies kan verander. In November 1989 was die wêreld van die Kremlin af tot by die Withuis stomgeslaan toe die eerste sementblokke van die muur platgestoot word. Daar is geen twyfel dat gebed ‘n rol hierin gespeel het nie. Baie mense sê ons moenie die politieke faktore buite reke-ning laat nie. Dit is waar, maar dit is verseker so dat dit onder meer die gebede van die Kerk was wat politieke verandering teweeg gebring het.
Die aand toe die 320 000 mense byeengekom het, het die polisie en die weermag opgedaag. Hulle het egter ‘n probleem gehad: nie een van die mense teenwoordig het wa-pens gehad nie. Almal het met kerse opgedaag. Een van die offisiere het ná die tyd gesê: “Ons was gereed vir alles, maar nie vir kerse en gebede nie.”
________________________________________
BENNIE MOSTERT is die bestuurder van Jerigo-Mure-Gebedsnetwerk in Pretoria. Vir meer inligting: www.jwipn.com

Ek het 12 jaar lank in Nieu-Seeland gewoon voordat ek en my gesin na Suid-Afrika teruggekeer het en ek raai mense aan om nie oorhaastig na ander lande te emigreer nie, veral nie sonder vaste werksvooruitsigte nie. Moenie geflous word om te dink dat ander lande nie soortgelyke probleme as Suid-Afrika beleef nie.
So, jy het genoeg gehad
Jy het uiteindelik genoeg van Suid-Afrika gehad – die dalende rand, toenemende misdaad en korrupsie, en beurtkrag het jou laat afsit na daardie emigrasieseminaar, op soek na die utopie van groener weivelde, wat hulle belowe in die buiteland te vinde is. Voordat jy daardie lewensveranderende besluit neem om te emigreer, staan ’n paar oomblikke af en lees verder.
Na Nieu-Seeland en terug
Ek en my vrou het in 2000 saam met ons agt maande oue dogtertjie na Nieu-Seeland geëmigreer en vir 12 jaar lank daar gewoon. In 2012 het ons met ons vier kinders terug verhuis na Suid-Afrika (ja, daar ís televisiestelle in Nieu-Seeland). Moenie ’n fout maak nie, ons het die lewe in Nieu-Seeland baie geniet, en het selfs burgerskap van die land ontvang. Maar namate ons kinders grootgeword het, het ons besef dat ons hulle ook die geleentheid wou gun om ons geboorteland te ervaar – waar ons uitgebreide familie woon – sodat hulle ook in ons waardes en kultuur kon deel.
Misdaad kom wêreldwyd voor
Ek moet erken, ons het probleme in Suid-Afrika, maar waar is daar ‘n land wat nie probleme het nie? Selfs Eerste Wêreld-lande het hulle porsie probleme.
Die eerste keer dat daar by my huis ingebreek is, was in Nieu-Seeland in 2004, en in dieselfde jaar is my beursie en selfoon uit my kantoor gesteel. My tienerniggies is in ‘n parkeerterrein van ’n winkelsentrum in Auckland aangerand en beroof.
Byna elke jaar is daar tragiese voorvalle van geweldsmisdaad. Onlangs is ‘n paar Nederlandse toeriste verkrag toe hulle deur die Nieu-Seelandse platteland gereis het.
Geweldsmisdaad is aan die toeneem; so moenie dink dat misdaad net tot Suid-Afrika beperk is nie – dit kom wêreldwyd voor, en veral in die lande waarheen ons Suid-Afrikaners geneig is om te emigreer, naamlik Engeland, Amerika, Nieu-Seeland en Australië.
Die media in daardie lande berig nie breedvoerig oor hierdie voorvalle nie, want hulle weet dat dit ’n negatiewe uitwerking sal hê op die toerisme en immigrasie, wat hulle nodig het vir hulle ekonomieë om gesond te bly.
Die anderkant van emigrasie
Ek skryf teen die agtergrond van talle Suid-Afrikaners wat deur die regerings- en emigrasieagentskap-pe van hierdie lande mislei word, wat ‘n rooskleurige prentjie van die lewe daar skilder – en nie heeltemal eerlik is nie.
Ek bied graag die anderkant van emigrasie, vanuit my ervaring, wat jy nie van duur agente sal hoor nie, sodat jy ’n ingeligte keuse kan maak.
As jy nie ‘n werksaanbod het voordat jy emigreer nie, raai ek jou aan om te wag. Moenie die agent glo wat sê dit is maklik om een â��â��te kry nie. Immigrante ondervind oor die algemeen groot probleme om werk te kry, en jou Suid-Afrikaanse kwalifikasie word dikwels nie erken nie, wat vereis dat jy meer moet doen om dit geakkrediteer te kry alvorens jy in aanmerking kan kom vir ‘n werksvisum.
Dit neem alles tyd en haal jou meer koste op die hals en moenie dink dat daar nie xenofobie, rassisme en diskriminasie is nie. Ek en my gesin en vriende het dit eerstehands ervaar.
Ons is selfs deur sekere werkgewers meegedeel as ons nie na hulle pype dans nie, ons afgedank sal word, wat daartoe kan lei dat ons werksvisum beëindig word en ons gedeporteer word. Immigrante word dikwels deur die plaaslike bevolking geboelie. Hulle word as ‘sagte teikens’ beskou en is dikwels slagoffers van misdaad.
Hierdie lande toon ook ‘n hoë voorkoms van depressie en geestesversteuring as gevolg van ‘n aantal faktore: beperkte sonlig, finansiële probleme, en lang werksure. Die lewenskoste is duur. Dikwels bestee jy 70 tot 80 persent van jou salaris aan huur en verblyfkoste.
Jou vermoë om te spaar is minder omdat jou besteebare inkomste minimaal is, wat daartoe lei dat baie immigrante meer as een werk het, net om kop bo water te hou. Gevolglik is daar minder vrye tyd.
Vra jouself af hoekom die meeste jong volwassenes uit Nieu-Seeland na Australië emigreer? En hoekom emigreer Australiërs na Europa?
In Nieu-Seeland mag die media nie verslag doen oor selfmoord nie en, statisties is dit die land met een van die hoogste vlakke van selfmoord ter wêreld. Hoekom is dit die geval as die gras dan so groen is? Sielkundiges meen die isolasie daarvan om in ‘n vreemde land te wees sonder familie, vriende en ’n bekende lewenstyl, is ‘n belangrike faktor in sielkundige stres omdat jy jou ondersteuningsnetwerk verloor en jy dit weer van nuuts af moet opbou wanneer jy emigreer.
Wat my die duurste te staan gekom het, was om nie by die huis te wees toe my ma in Suid-Afrika oorlede is nie; ek was nie in haar laaste lewensjare daar vir haar nie. Dit moet alles oorweeg word omdat die meeste van ons uit hegte families kom.
Goeie Raad
• Dink goed daaroor voordat jy gaan
• Doen jou huiswerk deur eers daar vakansie te gaan hou en ge-reeld aanlyn te lees oor hulle nuus, weer, werksvooruitsigte en navorsing te doen oor die land se immigrasievereistes.
• Moenie op die agent se woord staatmaak nie
• Moenie gedryf word deur vrees nie.
• Wees duidelik waarom jy wil emigreer en weeg die voor-en nadele op.
• Jy en jou gesin moet in ooreenstemming wees. As jy om die een of ander rede onseker is, wag liewer.
• Wees voorbereid om verandering te verwelkom. Baie mense het daarin geslaag om suksesvol te emigreer, maar dit neem tyd en baie geduld.
• Wees voorbereid daarop om eers agteruit te boer voordat jy vorentoe beweeg met betrekking tot jou inkomste, werk, en lewenstandaard.
• En laastens, as jy emigreer, moet Suid-Afrika asseblief nie beswadder nie – baie mense doen dit om emigrasie te regverdig. Dit is nie gepas nie.