Ek het my kinders so ’n rukkie gelede gevat om te gaan ysskaats vir ontspanning en pret. Maar het my mond oopgehang! Nie net oor al die toertjies en vernuf van sommige kinders nie, maar ook oor die oop-en-bloot vryery van tieners, die kaal kleredrag en die groot hoeveelheid klein kindertjies wat heeldag daar rondhang sonder enige volwasse toesig. My mamma-hart het gehuil, my dogter-van-God-hart het gevra: “Here, hoekom lyk ons kinders so?” Is dit groepsdruk? Die media wat ons kinders ryp druk? Of dalk óns wat ons kinders versaak, bederf en hulle swygend oor God se plan grootmaak?
Groepsdruk of nalatige ouers?
Natuurlik speel die maats en media ’n rol, maar is dit noodwendig die enigste rede waarom kinders so soekend en rebels is? Soekend na liefde, aanvaarding, erkenning en ’n wete dat hulle iewers behoort? Wat veroorsaak dat jong meisies só aan seuns hang? Hoe is dit moontlik dat sulke jong kinders so uitdagend kan wees? Is groepsdruk die groot sondebok waarom kinders rebels is en sommige so argeloos op ’n skaatsbaan kan rondhang met geen teken van karakter en eie-waarde nie? Of is dit ’n simptoom van ons nalatigheid en onverskilligheid as ouers?
Die kuier by die skaatsbaan het my laat terugdink aan my eie opvoeding en tot introspeksie gedwing. Ek het weer besef dat ons kinders soms maar net die produk is van alles wat ons hulle geleer, of nié geleer het nie; wys of nié wys nie; dít wat ons toelaat of nie.
Gebrekkige erkenning, belangstelling en tyd
As ons nie ons kinders onvoorwaardelik aanvaar nie, in hulle belangstel en woorde van erkenning gee nie, word daardie behoefte deur die maats en die wêreld daarbuite gevul. In ons gejaagdheid en eie soeke na vrede en rus, ons beheptheid met ons selfoon, beroep en eie sosiale kuiertjies met vriende, gee ons dikwels nie aandag nie, ons luister net half, kyk ons dinge mis. Min gesinne eet nog saam aan tafel – kuier nog minder saam met hul kinders teen nagsê-tyd – veral as die kinders tieners is. Terselfderyd kweek ons kinders wat desperaat is vir erkenning en aandag, om gehoor en raakgesien te word…al kry hulle dit by verkeerde maats en in ongesonde verhoudinge.
Te min verantwoordelikheid
Kinders wat grootword in huise waar hulle ouers altyd vir hulle die kastaiings uit die vuur krap wanneer hulle in ’n gemors beland, waar hulle meer regte as pligte het en waar die teleurgestelde gesig van ‘n ouer die ergste straf is wat hulle ooit ontvang, besef selde dat die lewe volgens die goue reël van oorsaak en gevolg verloop.
Om jou kind ouderdomsgepaste verantwoordelikhede te gee, maak hom sterk. Dit laat hom besef dat die lewe nie net ’n gemaklike reis is nie – dit verg harde werk en het soms oomblikke wat minder lekker is, maar waar ons deurdruk omdat dit die regte ding is om te doen. Om verantwoording van jou kind te eis, maak jou kind eerbaar. Dit leer hom die wonderlike les dat ons vry is om te kies, maar nie vry van die gevolge van ons keuse nie.
Mag die Here vir ons as ouers genoeg wysheid gee om hierdie karaktereienskap reeds vroeg in ons kinders te plant sodat hulle eendag die wonderlike vrug hiervan sal dra.
Gehoorsame ouers
Dit is altyd moeilik om “nee” te sê as jou kind regtig graag iets wil hê, terwyl jy dalk weet dat dit nie goed, of nie die regte tyd, vir jou kind is nie. Jou hart krimp ineen as daardie gesiggie hang en die lippie bewe omdat die antwoord “nee” is. Kinders wat altyd “ja” vir ’n antwoord kry, of wie se ouers altyd ingee as hulle aanhou neul, kweek kinders wat nie besef dat party goed in die lewe geld kos, tyd neem en soms net nie moontlik is nie.
Ons kinders moet leer om te wag, leer om “nee” te aanvaar. Dit is immers ’n Woord-beginsel. God verg geduld en gehoorsaamheid van ons. En die Woord is deurspek met voorbeelde waar God “nee” gesê het, of waar mense nie dadelik gekry het waarvoor hulle gevra het nie.
Onvoorwaardelike gehoorsaamheid
Ons kinders beskou ons maklik as onbillik en onregverdig wanneer ons reëls neerlê waarvan hulle verskil of nie van hou nie. Onthou: God vra dikwels dinge van ons wat ons nie verstaan nie. Sy reëls is nie altyd aangenaam of noodwendig, volgens ons, regverdig nie. As jou kind nét dié dinge hoef te volg wat hy verstaan, of as jy dinge oorsien omdat hy nog te klein is om te verstaan, gaan jy dalk lank sukkel om jou kind te oortuig wanneer hulle op daardie ouderdom is waar hulle oor alles wil onderhandel en redeneer, dalk selfs oor sake soos seks voor die huwelik, drank-gebruik voor die ouderdom van 18, of beperkings rondom sy selfoon. Ons reëls mag nooit die vlees van ons kinders beskerm en bevredig, ten koste van hulle gees en karakter nie. Maak jou kind God-gereed! Eis soms dat ‘n onverstaanbare reël gevolg moet word!
Vandag se saad is môre se oes. Kom ons keer terug na die Woord wat leer dat ons nie alleen ons kinders moet grootmaak in Sy weë, hulle nie van tug moet weerhou en beskerm nie, maar ook dat ons die absolute voorbeeld sal wees van ouers wat luister, omgee, belangstel en hulle sal liefhê – omdat hulle by hul naam geroep is en gebore is vir hierdie tyd waarin ons leef. +