In 1970 het ’n bekende psigiater, dr. Karl Menninger, die boek, ‘Whatever Became Of Sin?’, geskryf. Dit was nie ’n Christelike boek nie en hy was self ook nie ’n toegewyde Christen nie. Hy het bloot ’n wêreldwye probleem aangespreek soos hy dit waargeneem het. Die woord ‘sonde’ en dít wat die woord aangespreek en beskryf het, het feitlik uit mense se woordeskat verdwyn en die gevolge daarvan is vernietigend, het Menninger aangevoer. Na aanleiding van sy ervaring met mense en hulle probleme, skryf hy dat hoewel ‘sonde’ uit ons woordeskat verdwyn het, ’n skuldgevoel steeds in ons hart en denke aangetref word. Hy het ’n oproep gedoen op die terugkeer van sondebekenning en die aanvaarding van verantwoordelikheid daarvan.

Goedkeuring van sonde
In ’n artikel, ‘The Death Of Shame’ wat in The Mail Online verskyn het, het Bel Mooney, wat weer eens nie self ’n Christen is nie, geskryf hoe die samelewing dít wat eens as verkeerd en sondig beskou is, veralledaags – met ernstige gevolge vir die hele samelewing. ’n Advertensie wat slenterseks (‘one night stands’) as ’n plesiertjie afgemaak het en ten spyte van talle besware, tog deur die advertensiebeheerliggaam van Engeland skadeloos verklaar is, het aanleiding tot die artikel gegee. Sy bely dat sy self in die verlede nie onskuldig was nie en voer aan dat wanneer die skaamtegevoel van ’n hele samelewing verlore gaan, ons ernstige probleme op hande het. Die Bybel praat van ’n tyd wanneer sonde nie net gedoen sal word nie, maar ook goedgekeur sal word. Romeine 1 praat van ’n komende seisoen wanneer die mensdom ’n gebrek aan insig sal hê, en hulle onverstandige harte so sal verduister dat hulle nie reg van verkeerd sal kan onderskei nie. “Hulle is mense wat die verordening van God ken dat dié wat sulke dinge doen, die dood verdien, en tog doen hulle nie net self hierdie dinge nie, maar hulle vind dit ook goed as ander dit doen.” Rom 1:32.

Wat is sonde?
Die bekende koerant, USA Today, het onlangs ’n artikel gepubliseer oor ’n opname wat hulle gedoen het. Die titel van die artikel was, ‘Has The Notion Of Sin Been Lost?’ Die opname het bevind dat die meeste Amerikaners steeds in sonde glo. Om die waarheid te sê beweer 87% Amerikaners dat hulle in die bestaan van sonde glo. Die probleem is dat ‘sonde’ deesdae heromskryf word . Die opname het bevind dat dít was eens as ‘sonde’ of ‘sondig’ bestempel is, toenemend as normaal aanvaar word. Wanneer daar dus oor ‘sonde’ gepraat word, verwys dit nie noodwendig meer na dieselfde dinge as wat tradisioneel as sondig beskou is nie. Daar is bevind dat dinge soos dobbel, voorhuwelikse seks, saamwonery, gay-verhoudings, ens., nie meer as sondige kwessies beskou word nie – om jou egter daarteen uit te laat of dit te veroordeel, wel.

Gebrek aan oortuiging
Dit is hartseer dat hierdie benadering selfs onder Christene ’n groeiende neiging is. Die samelewing word deur die sekulêre media, veral televisie, deurweek van lewenswyses en gedrag wat voorheen onaanvaarbaar sou wees, maar nou normaal geword het. Ons is nie meer geskok nie en neem nie meer aanstoot nie; ons sien dit daagliks op ons skerms, in ons wonings. Die teksgedeelte in Romeine het waar geword: “en tog doen hulle nie net self hierdie dinge nie, maar hulle vind dit ook goed as ander dit doen.” [Ons glanskultuur.] Die profeet Jeremia spreek sy situasie aan en dit is baie van toepassing op die tye waarin ons leef: “Wanneer hulle aan die kaakgestel word oor die gruwelike dinge wat hulle gedoen het, skaam hulle hulle nie eens nie, hulle weet nie van skaamte nie.” Jer 6:15.

Maak sonde vir jou saak?
Christene het ‘sag’ geword oor sonde. Selfs die sekulêre media het opgemerk dat die ‘S’-woord in baie kerke nie gewild is nie. Wanneer ons streef daarna om positief te wees, is om oor sonde te praat ’n bietjie lastig en ongemaklik. Mense hou nie daarvan om te hoor dat sonde wel saak maak nie, dat dit vernietigend is en tot God se oordeel lei nie. Die ou cliché dat die bose floreer wanneer goeie mense niks doen nie, is geldig. In baie situasies het die Kerk stilswyend oor sonde geword. So moeilik soos dit is, bly dit steeds die plig van die Kerk en Christene om die wêreld te waarsku dat sonde saak maak, selfs wanneer die wêreld dit nie wil hoor nie.

Kompromie bedroef God
Michael Horton van Westminster Seminarium het ’n koeranthoofopskrif opgemerk, “To hell with sin when being good is enough.” Hy het gemerk dat daar ’n verskuiwing is, weg daarvan om met sonde af te reken na ’n ‘positiewe’ Evangelie wat aantreklik is vir die voordeel wat ons daaruit kan trek. Hy merk verder op dat ons geluk met heiligheid vermeng. Wat nou saak maak, is dat ons almal gelukkig is en alles het wat ons benodig. God word die middel tot ’n doel. Tensy ons erken dat sonde ’n ernstige probleem is en God se oplossing vir die probleem toepas, loop ons volgens die Bybel gevaar om “’n ander Evangelie” te verkondig. Galasiërs 1:6-9. Dit is nie negatief om ’n ernstige probleem aan te spreek en dit by name te noem nie. Dit is liefdevol en barmhartig om dit te doen. Geen dokter gee voor dat alles goed gaan wanneer ’n ernstige siekte die pasiënt se lewe bedreig nie. In ’n selfvernietigende wêreld waar miljoene mense dieper en dieper in sonde verval en die gepaardgaande gevolge dra, moet die boodskap dat sonde saak maak, weer onverskrokke gepreek word.

Sonde het ernstige gevolge
Baie mense blameer die Bybel en die Christendom vir die wêreld se probleme. Die aandrang is dat almal gaaf en aanvaardend moet wees en nie oordeel nie. Alle gedrag word as relatief beskou; ’n persoonlike keuse. Inteendeel, baie mense betwis enige idee van sonde en verantwoordbaarheid. “Doen wat jou ookal gelukkig maak,” is die mantra. As Christene glo ons egter dat die pro-bleme van, en die wroeging in die wêreld nie as gevolg van die aanspreek van sonde is nie, maar juis omdat sonde geïgnoreer en heromskryf word. Alhoewel ons weet dat God op die ou end alle sonde sal oordeel en dat almal dan verantwoording gaan doen, bring sonde in die werklikheid van ons daaglikse lewe nietemin ernstige gevolge mee. “Ons maai wat ons saai”. Ons sien dit oral: in die politiek, die samelewing en in die daaglikse lewe van gewone mense. Daar is ’n koste verbonde aan oneerlikheid. Daar is ’n koste verbonde aan onsedelikheid. Daar is ’n koste verbonde wanneer God se Gebooie geïgnoreer word. Sy Gebooie is nie willekeurige reëls wat Hy daargestel het om ons pret en geluk te beperk nie. Hulle is daar om ons te beskerm en geestelike gesondheid en seën in ons lewens en in die hele samelewing te bring

God sal jou vergewe as jy jou sonde bely, moet dit nie verberg nie
Dawid skryf, toe hy met sy eie sonde worstel: “Dit gaan goed met die mens wie se oortredings nie gestraf word nie, wie se sonde vergewe word. Dit gaan goed met die mens vir wie die Here die oortreding nie toereken nie en in wie se gees daar geen valsheid is nie. Toe ek oor my sonde geswyg het, het my liggaam uitgeteer soos ek heeldag om hulp geroep het. U hand het dag en nag swaar op my gedruk, my krag het opgedroog soos water in somerhitte. Toe het ek my sonde bely, my oortreding nie weggesteek nie. Ek het gesê: ‘Voor die Here bely ek my opstandigheid;’ en U het my skuld vergewe.” Ps 32:1-5.

Erken die realiteit van sonde
Ons jongmense moet geleer en daaraan herinner word dat die “loon wat die sonde gee, die dood [is]; die genadegawe wat God gee, die ewige lewe [is].” Rom 6:23. Selfs die sekulêre samelewing begin erken dat om te leef soos jy wil, jou duur te staan kan kom. Dr. Menninger se vraag oor wat van sonde geword het, spruit uit sy beroep as ’n psigiater en die jare wat hy bestee het aan die waarneming van mense en om hulle te probeer help. Hy het tot die slotsom gekom dat geestesgesondheid en sedelike gesondheid identies is. Hy het die erkenning van die realiteit van sonde as ’n geleentheid beskou om hoop aan ’n beangste en siek wêreld te bied; die hoop in voorkoming van die probleme. Die Psalmdigter het dit verstaan: “Hoe kan ’n jongmens sy lewe skoon hou? Deur hom te hou aan U woord!” Ps 119:9.

Die antwoord op ons sondige probleem is slegs in Christus
Ons moet sonde sien vir wat dit is: dit is nooit ’n bietjie skadelose skietgee nie, maar ’n verslawende en vernietigende krag; ’n rebellie teen God en Sy standaarde. Ons moet sonde sien soos die Skrif dit omskryf; soos God dit sien en nie volgens die gewilde mening as verwysing nie. Daar is geen ware vryheid behalwe die vryheid wat Jesus skenk nie. Hy is die enigste oplossing vir menslike sondigheid en al die gepaardgaande gevolge daarvan. Hy is die enigste Verlosser. Hy het die prys betaal wat niemand anders kon betaal nie. Hy bring vergifnis en vryheid en skenk dit as ’n gawe aan dié wat hulle sonde bely het, met sonde afreken en wat vertrou op God se genade om hulle van sonde te weerhou. Hoewel niemand sondeloos is nie, leef ons met die wonderlike belofte dat : “Maar as ons ons sondes bely – Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.” 1 Joh 1:9. Ons kan sonde omskryf en herklassifiseer soveel ons wil, maar dit is slegs wanneer ons met sonde op ’n Bybelse ma-nier afreken dat ons genade en vryheid sal vind.

Onlangs het daar weer eens ’n hewige debat oor Afrikaans losgebars. Daar is ondermeer die voortslepende debat oor Afrikaans in tersiêre instellings asook die verskuiwing van Afrikaans van SABC 2 na SABC 3, wat daartoe lei dat minder Afrikaanssprekendes toegang tot Afrikaans op televisie het.
In die Rapport van 3 Augustus 2014 was daar ’n berig oor ’n Afrikaanse model, Anna Modler, wat deur die agent van ’n model-agentskap meegedeel is dat om te erken dat jy Afrikaans is, nie juis iets is waarop ’n mens trots behoort te wees nie en dat die model dit liefs nie in haar portefeulje moet noem nie. Hoe reageer ek as Christen op so iets?

Taalkwessie knaag
Dat daar ’n kwessie rondom Afrikaans is, is ’n feit. Die histories Afrikaanse universiteite moet ruimte maak vir Afrikaans- sowel as Engelssprekende studente binne die veeltalige konteks van ons land (niks daarmee fout nie). Die Engelsmedium-universiteite word egter hiervan uitgesluit. Hulle hoef nie Afrikaanse studente te akkommodeer nie; inteendeel, in ’n universiteit soos Unisa wat tweetalig was en vakke en studiegidse in Afrikaans en Engels aangebied het, word vakke toenemend uitsluitlik in Engels aangebied. Volgens prof. Wannie Carstens is die boodskap dus dat dit aanvaarbaar is as jy Engels praat, maar nie Afrikaans nie (Rapport 8 Junie 2014).

“Bitterbekke wat kla”
Prof. Hans du Plessis meen weer in die tydskrif, ‘Karring’ “die bitterbekke wat so kla dat dit deesdae kwansuis sleg met Afrikaans gaan, het die ding aan die stert beet. Dit gaan in die nuwe bedeling inderdaad goed met die taal Afrikaans.” Hy noem dat tradisioneel swart universiteite soos dié van Zoeloeland en die Noorde, meer as ’n duisend studente in die vak Afrikaans het, teenoor die drastiese afname (in sommige gevalle meer as 50%) in die vak Afrikaans by gevestigde Afrikaanse universiteite.

Christelike gesindheid
Daar is duidelik uiteenlopende menings en soms loop emosies hoog. Te oordeel aan die aggressiewe e-posse, briewe in koerante en facebook-opmerkings wat ek al teëgekom het, voel sommige mense dat ’n Christelike gesindheid en optrede nie vir gesprekke oor taalkwessies geld nie. Christenskap is soos ’n manteltjie wat vir eers uitgetrek kan word sodat daar ordentlik baklei kan word. Daarteenoor het ek onlangs ’n lesersbrief ontvang waarin die skrywer haar sterk uitlaat oor Afrikaans wat verafgod word: “Ek was tot so tien jaar gelede fanaties oor Afrikaans totdat die Here my ‘n ‘uitklophou’ gegee het met Filippense 3.” Volgens haar is al wat van belang is om die wenpaal vir Christus te behaal.

Ter wille van Hom
Val taal onder dié dinge waarna Paulus in Filippense verwys wat as “verwerplik” beskou moet word? “Maar wat eers vir my ’n bate was, beskou ek nou as waardeloos ter wille van Christus, ja, nog meer: ek beskou alles as waardeloos, want om Christus Jesus, my Here te ken, oortref alles in waarde. Ter wille van Hom het ek alles prysgegee en beskou ek dit as verwerplik sodat ek Christus as enigste bate kan verkry…” Filippense 3:7,8.

“Taal is nie vervangbaar nie”
Niemand leef in ’n kulturele lugleegte nie, elkeen word in ’n bepaalde kultuur groot en het ’n moedertaal. Marianne Mithun, ’n professor in linguistiek aan die universiteit van Kalifornië, stel dit so: “[Languages] are not interchangeable, precisely because they represent the distillation of the thoughts and communication of people over their entire history.”

Diversiteit God se idee
Hierdie diversiteit was God se idee. Verskillende tale was Sy breinkind: “Kom laat Ons afgaan en verwarring bring in hulle taal, sodat die een nie die ander verstaan nie…Daarom het hulle die stad Babel genoem, want daar het die Here in die taal van die aarde verwarring gebring, en van daar af het Hy die mense oor die hele aarde verstrooi.” Genesis 11:7,9. God put vreugde uit die diversiteit van Sy skepping. In Openbaring 7:9 en 5:9 word verwys na “elke nasie, stam, volk en taal” wat voor Hom sal verskyn en wat deur die bloed van Jesus losgekoop is.

Taal sekondêr tot Christenskap
Die diversiteit word problematies wanneer mý variëteit van daardie diversiteit my god word. Wanneer dít wat my van ander onderskei, aanbid word, eerder as die Een wat die diversiteit geskape het. Vir God is eenheid van belang: “Lê julle daarop toe om die eenheid wat die Gees tussen julle gesmee het, te handhaaf deur in vrede met mekaar te lewe.” Ef 4:3. Ons is eerstens kinders van God. Ons moet bereid wees om diversiteit ter wille van eenheid opsy te skuif. Ons verskille staan altyd sekondêr tot ons Christenskap.Hiermee sê ek nie dat jou taal nie van belang is nie en stem ek saam met Waldimar Pelser dat inklusiwiteit nie ’n verlies aan diversiteit is nie. Ek staan my taal voor waar ek kan (soos ek hoop elke ander moedertaalspreker in hierdie land sou doen), ek praat dit, lees dit, studeer daarin en bid daarin. Weier ek om Engels te praat? Nee. Neem ek deel aan gesprekke oor taalkwessies en Afrikaans? Ja. Sal ek in argumente en rusies oor Afrikaans betrokke raak? Nee! “’n Dienaar van die Here moenie rusie maak nie. Inteendeel, hy moet vriendelik wees teenoor almal…met vriendelikheid moet hy teenstanders teregwys.” 2 Tim 2:23-24.

Praat met iemand se hart
Nelson Mandela word aangehaal: “As jy met ‘n man praat in ‘n taal wat hy verstaan, praat jy met sy verstand. As jy in sy moedertaal praat, praat jy met sy hart.” As taal nie van belang was nie, sou sendelinge nie die moeite gedoen het om die taal van die mense wat hulle wil bereik, aan te leer nie; kon Bybelvertalers hulleself baie moeite gespaar het en bloot tyd bestee het om onbereiktes die hooftale (Chinees, Engels en Spaans) aan te leer sodat mense die Bybel daarin kan lees. Dit is egter juis in hierdie handeling van die sendelinge wat eie kultuur en taal opsy geskuif het, waar die antwoord lê – gedring deur die liefde vir Jesus, lê ons alles vir God en ons medemens neer, veral as dit beteken dat ek iemand vir Christus kan wen.My taal en kultuur is ’n kanaal waarbinne ek myself maklik uitdruk, waarin ek liefhet en leer, en in die samelewing funksioneer. Daar is druk op Afrikaans, maar ook op die ander inheemse tale (weliswaar het hulle nie ’n politieke apie op die skouer nie) en elke Afrikaanssprekende Suid-Afrikaner sal moet besluit hoe belangrik moedertaalonderrig en hulle moedertaal vir hulle is. Hoewel ek lief vir Afrikaans is en dit sal ondersteun waar ek kan, is my doelwit altyd ten eerste om soos Jesus te wees. Rom 8:29.

* Vir ’n insiggewende artikel, ‘Afrikaans: Die pad van ons taal’, besoek ons webwerf www.juig.co.za en kliek op die Desember-2013-uitgawe.

Retief Burger is onlangs met die energieke Isabel Mischke getroud. Hy is een van Suid-Afrika se mees geliefde aanbiddingsangers en -leiers en ’n bekende gesig by Mighty Men-byeenkomste, maar min het ons geweet dat hy ook baie sportief is en al aan Ystermankompetisies, die Comrades en die Argus deelgeneem het! Ons het met Retief en Isabel oor hulle verhou-ding en troudag gesels en wou Isabel ook so ’n bietjie van nader leer ken.

Wie is Isabel ?
Isabel het as 13-jarige by ’n CSV-kamp ’n totale oorgawe aan Jesus gemaak. Dit was so hittete of Retief was haar kwyt toe sy op 22 amper getroud is. Sy het egter gevoel God het ’n ander plan vir haar lewe. Dit was nie ’n maklike besluit nie en sy het voorwaar nie gedink dat die Here haar eers 12 jaar later met die man gaan seën saam met wie sy in die bediening kan staan nie. Isabel het nie gesit en wag dat die Here vir haar ’n man stuur nie; sy het die lewe voluit aangepak. Sy was twee jaar oorsee, het haar eie arbeidsterapiepraktyk in Suid-Afrika begin en haar meestersgraad voltooi. Van 2007-2010 was sy by mediese opheffingsprojekte in Uganda betrokke, het in 2009 (met ’n bietjie oorreding van Retief se kant af) ’n driekampatleet geword en die volgende jaar die Ysterman 70,3-resies saam met hom voltooi! Sy is ’n kranige atleet: in 2011 wen sy die Suid-Afrikaanse driekampkampioenskap in haar ouderdomsgroep en eindig derde in haar ouderdomsgroep by die ‘Cross Triathlon’ wêreldkampioenskap in Spanje. In 2012 moes sy weens ’n besering eers die driekampskoene ophang, en ook maar goed so, want sonder die besering sou sy nooit tyd gehad het vir ’n verhouding met die druk oefenprogram én haar praktyk nie! In Maart 2013 is sy op haar eie na Nepal om in die Himalajas te gaan stap (darem saam met ’n gids), min wetend dat dit die laaste avontuur sou wees wat sy alleen sou aanpak.

Isabel, was jy altyd so onafhanklik, of waar kom hierdie streek vandaan?
I: [Lag] Ek was maar altyd avontuurlustig. Ek het dit seker van my pa geërf wat op ’n keer vir 14 maande lank in Antarktika gaan werk het. Ek het gedink, aangesien ek nog enkel is, gaan ek van my drome bewaarheid; ek gaan ‘aspris’ lewe.

Retief, hoe het jy en Isabel ontmoet en wanneer het jy besef dat sy ‘die een’ is?
R: Ons ken mekaar al 20 jaar lank; ons het in dieselfde skoolkringe beweeg en gereeld by CSV-kampe ontmoet. Ons paaie het deur die jare bly kruis totdat ons in dieselfde gemeente beland het. Ons het ‘niksvermoedend’ nader aan mekaar begin groei. Ons is albei lief vir sport en dit is juis uit hierdie gedeelde belangstelling en saam oefen dat ons verhouding op ’n natuurlike wyse kon ontwikkel. Dit is gebore uit vriendskap en kameraadskap; Isabel was ’n neutrale vriendin, iemand met wie ek kon gesels. In 2013 het dinge in my hart begin gebeur, maar dit het ’n tydjie geneem voordat ek uiteindelik besef het, ek wil en kán nie sonder haar lewe nie. Ek het onrealistiese verwagtinge oor ’n huweliksmaat gehad en Jesus het my werklik hiervan bevry.

Wat sou jy as onrealistiese verwagting beskryf?
Ek kan dit oorvergeestelik en sê ek het gewag tot die Here my maat vir my gee. Die feit is, ek het verkeerde verwagtinge gehad – gewag vir ’n Christelike feëverhaal met die perfekte prentjie. Dit is ’n probleem vir baie enkel-Christene, hulle wil die Here behaag en is te bang om ’n fout te maak, daarom doen hulle liewer niks nie. ’n Mens móét uitgaan en doen en leef – met integriteit natuurlik, maar moenie bang wees om in verhoudings foute te maak nie; dit is deel van menswees. Dit is een van die wonderlike dinge wat Isabel my geleer het – daardie fantasiewêreld met ’n volmaakte verhouding en twee volmaakte Christene bestaan nie. Die verhouding wat ’n mens het, waar jy betrokke is met ’n ander mens van vlees en bloed, dít is die realiteit, dít is waar jy lééf!

Hoe het jy geweet dat Retief die man is wat God vir jou het?
I: Soos Retief gesê het, ons het mekaar lank geken en was vir die afgelope vyf jaar beste vriende. In Mei 2013 het die Here met my gepraat dat dit die jaar vir ’n deurbraak in Retief se verhoudings was en dat ek hom daarmee moes help. Tien dae daarna het Retief my huis binnegestap en sy hart oopgemaak.

Waar is julle getroud?
R: Ons is by The Silver Sixpense, naby Belfast in Mpumalanga, in die mooiste bloekombos getroud. Ons jarelange vriend, Floyd McClung, het die preek behartig en Phillip Pretorius, van Every Nation, het die wetlike aspekte behartig en die diens afgesluit.

Vertel ons van spesiale oomblikke op julle troudag
I: Ek en Retief het mekaar die oggend in die woud ontmoet. Hy is aan die een kant van die pad wat dwarsdeur die woud loop, afgelaai en ek aan die anderkant. Daar was niemand anders behalwe die fotograwe en die video-graaf wat tussen die bome versteek was nie. Ons het begin aanstap en mekaar in die middel ontmoet. Die sonlig het so mooi tussen die bome deur geval en toe Retief oor ’n effense bultjie in die pad te voorskyn kom, is my asem weggeslaan. Dit was so ’n kosbare, heilige oomblik waar ons saam met God dankbaar kon wees oor ons troudag. Ons het daar in die woud saam gebid en die dag aan die Here opgedra. Nog ’n hoogtepunt was die liedjie wat Retief en Len Muller vir my geskryf en ge-sing het. Die koor lui: “Rug teen rug staan ons, ek veg vir jou, jy veg vir my en wie sal ons kan keer as Liefde ons self leer?” Net ná ons eerste soen as meneer en mevrou Burger, het Retief sy hande in die lug gegooi, opgekyk en uitbundig gejuig. Dit was so ’n feestelike oomblik waarin jare se wag, bid en hoop en só baie gebede en beloftes uiteindelik tot vervulling gekom het.

Wat is julle advies vir Christene wat al lank vir hulle lewensmaat wag?
I: Ek sê dit respekvol, want ek weet hoe dit voel as God se tyd vir jou nog net nie aangebreek het nie. Wees ten volle in die hier-en-nou. Dikwels wens mense die tyd om; jy moet altyd wat God in jou hart geplaas het, najaag, ongeag of jy al ’n lewensmaat het. Wees geanker in die hawe van God se liefde, nie iemand anders nie.
R: ’n Mens moenie wag vir iemand om jou van jou alleenheid te red nie, niemand kan dit vir jou doen nie. Daar is nie ’n perfekte persoon wat die leemte binne jou kan vul nie, dit is iets wat jy eers by die Here moet vind. Dikwels is dit wanneer jy eers vrede en vervulling, selfs in jou enkelheid gevind het, dat God iemand in jou lewe inbring.

Wat behels jou betrokkenheid in Every Nation?
R: Ek het in 2008 by die gemeente aangesluit en was as vrywilliger betrokke. In Februarie 2013 het ek die leiding van die Lynnwoodgemeente in Pretoria, oorgeneem. Ons glo in spanwerk en vorm ’n hegte eenheid, met Christus as Hoof. Ek lei ons gemeente met ’n span ouderlinge en lei omtrent nooit meer aanbidding in ons gemeente nie omdat ons juis daarop fokus om nuwe mense op te lei.

Jy bestee wel tyd met aanbiddingspanne en die leierskap van gemeentes, veral rondom dissipelskap. Hoe doen jy dit?
R: Wanneer ek in ’n dorp bedien, reël die gemeentes dikwels ’n opleidingsessie vir die voorafgaande middag. Ons bied ook een maal ’n jaar die Dieper Aanbiddings-konferensie aan, waarby ek betrokke is. Hiertydens kom aanbiddingsleiers byeen vir opleiding en inspirasie. Die dissipel-skapsopleiding vind veral by ons jaarlikse CLX (Church Leadership Experience) plaas.

Isabel, wat is jou toekomsvisie?
Ek is opgewonde oor wat die Here vir my en Retief as span beplan. Ek wil vroue aanmoedig om hulle waarde in Christus te besef. Ek is lief vir mense en dit is ’n voorreg om elke dag in my praktyk met mense te werk. Ek hoop dat my praktyk in die toekoms ook ’n rol kan speel in die genesing van mense ook op ’n geestelike en emosionele vlak. Ek geniet dit om in ’n span saam met my man te wees. Dit is ’n voorreg om hom te ondersteun en saam in die kerk te dien.

Retief, vertel ons van jou betrokkenheid by sportmanne, soos die gholfspelers wat jy onlangs bedien het, of by geleenthede soos die Mighty Men-byeenkomste ?
R: Ek het ’n groot liefde vir sport en ken ’n paar manne in die sportarena – as daar geleenthede is om sportmanne te bedien, gryp ek dit aan. Seker een van die spesiaalste geleenthede op my ka-lender is die jaarlikse Karoo Mighty Men. Om soveel manne voor God te sien buig, bly steeds iets wat my hart roer.

Ten slotte, wat is jou boodskap vir die jongmense van vandag?
Daar is so baie ‘afgode’ wat om jou aanbidding meeding. Ons almal is geskape om te aanbid; jy sal altyd iets of iemand aanbid. Net God alleen is waardig om aanbid te word en Hy alleen kan jou ‘versadig’. Moenie voor ‘afgode’ van groepsdruk, gewildheid, sonde en verslawings buig nie. Gee jou lewe oor en laat toe dat Jesus die koning van jou hart word!

Miley Cyrus, die tienerheldin, het vroeër vanjaar vir kontroversie by die MTV Video Musiektoekennings gesorg met haar trillende sitvlak en polsende heupe tydens ’n vulgêre optrede saam met Robin Thicke. Dít, tesame met haar eksplisiete musiekvideo, ‘Wrecking Ball’, het daartoe gelei dat mediakommentators wonder of sy die nuwe Madonna is.

Eksplisiete puberteit
In 2006 het Cyrus bekendheid verwerf nadat sy in die Disney televisiekanaal se ‘Hannah Montana’-reeks die rol toegeken is van die karakter Miley Stewart wat ’n dubbele lewe as ’n popster Hanna Montana lei. Soos gewoonlik in rolprente, het sy die volmaakte liggaam en slaan aan die einde ’n ‘hot’ kêrel los. In 2010 het foto’s van meisietjies, sommige net agt jaar oud, wat in rooi en swart vroue-onderklere ’n smeulende dansroetine op die maat van Beyoncé se ‘All the Single Ladies’ by ’n danskompetisie opgevoer het, soos ’n veldbrand versprei. Ouers was wêreldwyd geskok. Egter net so skokkend is dat die mei-sietjies se ouers dit goedgekeur het!

Onrusbarende voorbeelde
’n Tekenaar se ‘naughty and nice’- advertensie het Christina Aguilera geklee as ’n skoolmeisie met vlegsels uitgebeeld, haar hemp oopgeknoop terwyl sy aan ’n suigstokkie lek. Bratz- en Barbiepoppe word verkoop in geseksualiseerde klere soos minirokkies, visnetkouse en veertjie-boas. Daar word slagspreuke soos ‘wink, wink’ op deurtrekkertjies vir sewe- tot tienjariges gedruk. T-hempies vir meisies vertoon slagspreuke soos ‘hot chick’ en ‘boyfriend material’.

Die boodskap in die media
Meisies ontvang herhaaldelik hierdie boodskap dat: Hoe ‘hot’ of ‘sexy’ hulle lyk, is wat van belang is. Dit word op televisie en op die internet vertoon. Jy hoor dit in lirieke en sien dit in musiekvideos. Jy sien dit in rolprente, elektroniese speletjies en in klerewinkels. Dit is ’n kragtige boodskap.
Die meeste van ons is bekommerd oor die mate waartoe pornografie elke faset van die samelewing binnedring; tog moet ons net so bekommerd wees oor die uitbeelding van meisietjies en vroue as koketterige seksobjekte wat die pornografie- en prostitusiebedrywe aanvuur.

Meisies in gevaar
Navorsing wat deur die Amerikaanse Psycological Association Task Force gedoen is, verbind seksualisering met drie van die algemeenste geestesgesondheidsprobleme van meisies en vroue: eetversteurings, lae selfbeeld en depressie. Gereelde blootstelling aan media-beelde wat meisies seksualiseer, het ’n uitwerking op hoe meisies vroulikheid en seksualiteit beskou. Meisies wat meer ge-reeld van hoofstroommedia gebruikmaak, neig om seksuele stereotipes wat vroue as seksuele objekte uitbeeld te aanvaar. Hulle plaas ook seksuele aantreklikheid in die middelpunt van hulle persoonlike waarde. Waarom het ouers hierdie seksueel onsedelike boodskappe wat aan hulle kinders bemark is, sonder teenstand aanvaar? Is ons dalk soos die spreekwoordelike padda wat in die stadig warmwordende pot water nie opgemerk het hoe onsedelik ons samelewing geword het nie? Het ons versuim om God se Woord te bestudeer en te gehoorsaam?

God se Woord
Wat sê God se Woord? ’n Vrou is allereers waardevol omdat sy na Sy beeld geskape is. ‘blywende skoonheid’ spruit uit ’n “sagmoedige en stille gees” 1 Petrus 3:4. “Uiterlike skoonheid hou nie, ’n mooi voorkoms is nie alles nie; as sy die Here dien, dán verdien ’n vrou om geprys te word.” Spreuke 31:30. Om Bybelse kinderjare terug te bring in ’n wêreld wat vroulikheid afkeur, moederskap gering ag en die skoonheid van ’n ware vrou van God afkraak, moet ons die moed hê om te glo dat die Bybelse visie vir meisies ’n pragtige visie is. Dit is ’n visie vir reinheid en tevredenheid, vir geloof en vasberadenheid, vir entoesiasme en vlytigheid, vir erfenis en die huis, en vir vreugde en vriendskap. Dit is ’n visie so helder en wonderlik dat dit vrymoedig verkondig moet word.

Wat jy kan doen
Leer jou dogter dat haar waarde lê in wie sy in Christus is, eerder as hoe sy lyk. Help haar om in te sien dat die beelde van vroue in die media gewoonlik onrealisties is. Moenie klere vir jou kinders koop wat seksuele konnotasies of slagspreuke het nie. As jy nie van ’n televisieprogram, CD, video, jeans, of ’n pop hou nie, sê waarom nie. ’n Gesprek met jou kind sal baie meer effektief wees as om bloot net te sê: “Nee, jy kan dit nie koop, of daarna kyk nie.” Ondersteun veldtogte, maatskappye, en produkte wat positiewe beelde van meisies uitdra. Lê ’n klagte by vervaardigers, adverteerders, televisie- en rolprentvervaardigers en by winkels wanneer hulle produkte meisies seksualiseer.

Bring Bybelse kinderjare terug
Ouers moet hulle seuns leer om meisies as vriende en susters in Christus te waardeer, eerder as seksuele objekte. Onthou, jou kinders sal hoe jý aantrek, namaak en sal kyk waarna jy kyk. Watter voorbeeld stel jy vir jou kinders? Kom ons bring Bybelse kinderjare terug. Voeg asseblief jou stem by Africa Christian Action deur te bid en saam te werk vir geregtigheid, regverdigheid en waarheid in Suid-Afrika. “Wie staan by my teen dié wat my leed aandoen? Wie help my teen mense wat my veronreg?” Psalm 94:16.

HOE ADVERTEERDERS TIENERS TEIKEN
Die stroom hipergeseksualiseerde beelde waaraan seuns en meisies daagliks blootge-stel word, maak hulle God-gegewe gewete ongevoelig; moedig selfsugtigheid en wellus aan; en hervorm hulle seksuele begeertes en optrede op onsedelike, gevaarlike en selfs gewelddadige wyses. In ’n artikel, ‘Groomed to Consume Porn: How Sexualized Marketing Targets Children’, som Maggie Hamilton op hoe adverteerders tieners teiken:
• Die metodes wat korporasies gebruik, is dieselfde as dié wat deur pedofiele gebruik word om op niksvermoedende kinders toe te slaan, omdat hulle die kinders nougeset vir hulle eie oogmerke voorberei
• Soos die seksuele oortreders, teiken korporasies hulle produkte op jong mense deur voor te gee dat hulle hulle vriende is
• Hulle bied geskenke aan
• Hulle vlei die kinders en praat met hulle in hulle ‘eie’ taal
• Hulle verseker kinders dat die korporasie hulle ‘verstaan’
• Hulle gebruik doelbewus geseksualiseerde inhoud omdat hulle weet hoe onweerstaanbaar seksuele materiaal kan wees
• Hulle werk daaraan om afstand tussen ’n kinderslagoffer en sy/haar ouers te bewerk-stellig, wat die kind geïsoleer en kwesbaar laat
• Mediakritikus, professor Mark Crispin Miller, stel dit so: “Die amptelike wêreldbeskouing van advertering is dat jou ouers irritasies is, onderwysers is vaalsiele en idiote, outoriteits-figure is belaglik, en niemand kan kinders verstaan behalwe die korporatiewe borg nie
• Geseksualiseerde inhoud word so algemeen onder vervaardigers van tienerprodukte aangetref dat die meeste van ons glad nie eers daaraan dink nie
• Wat ’n dekade gelede ondenkbaar sou wees, het vinnig ’n integrale deel van tienerlewens geword
• Wanneer ’n kind in ’n ‘giftige’ seksuele omgewing grootword, is betrokkenheid by pornografie die natuurlike volgende stap.

TARYN HODGSON is die internasionale koördineerder van Africa Christain Action en is die medeskrywer van ‘Porndemic. How the Pornography Plague Affects You and What you Can do About it.’ Sy is beskikbaar as spreker by skole en jeuggroepe oor hierdie kwessies. Vir inligting: info@christianaction.org.za

Die oomblik toe Johannes die Doper vir Jesus in die Jordaanrivier gedoop het, wou God die Vader, nét so graag hierby betrokke gewees het. Hy was gretig om ook vir Jesus te doop. Maar, nie met water nie. Veel eerder met die Heilige Gees! Die Bybel verduidelik hoe die Gees van God op Jesus neergedaal het in die vorm van ‘n duif. ‘n Duif word meestal gesimboliseer met vrede. Ewe toepaslik is die Heilige Gees die Een wat ons harte kom vervul met die vrede van God, ons vertroos, liefhet en ons leer. Maar, op die dag van Pinkster, toe dieselfde Heilige Gees op die dissipels uitgestort was, het God ‘n ander prentjie gebruik, naamlik die een van vuur! Vuur is gevaarlik. Vuur brand totdat al die brandstof binne sy bereik geheel en al opgebrand het. So is dit ook met die Heilige Gees. Wanneer ons Hom toelaat om deur ons te vloei, sal Hy alle sonde, siekte en enige oppressie wat mense gebonde wil hou, verteer. Hy maak die gevangenes vry – na links, regs en na alle kante toe! Soos wat ‘n vuur onophoudelik is in sy taak om alles te verteer wat in sy pad kom, so moet ons ook onverpoosd aanhou funksioneer as die hande en voete van Jesus in ‘n verlore gaande wêreld. Die Heilige Gees sal ons hiertoe aanspoor. Hy voorsien die krag en die salwing. Ons moet net gewilliglik met Hom saamwerk!
Tesame tot Sy Diens,
Tamryn Klintworth
Evangelis

GEDOOP MET VUUR
Die 37-jarige Ramalepe is reeds gered sedert 1997. Alhoewel sy Jesus geken het as haar Here en Saligmaker vir bykans twee dekades lank, was sy nog nie vervul met die Heilige Gees nie – ‘n ewigdurende geskenk wat God graag aan elke gelowige wil gee. Toe daar aan haar gevra was waarom sy na die onlangse Evangelisasie veldtog in MODJADJI, Limpopo gekom het, het sy gesê: “Ek het gekom vir herlewing.” En dit is presies wat sy ontvang het! Ramalepe is gedoop met die Heilige Gees op die Saterdagaand van die veldtog week, wanneer ons tradisioneel presies hiervoor bid vir die skare. “Ek was besig om God te prys. Ek was besig om ‘Hallelujah,’ te sing” het sy verduidelik. “En toe verander my woorde in ‘n onbekende taal. Die Heilige Gees het oor my gekom en ek het begin om in tale te praat vir die eerste keer in my lewe. My hele liggaam het gebewe en die krag van God was oral op my. Nou voel ek so goed!” Net daar en dan het Ramalepe die enigste en ware herlewing ondervind, naamlik die Heilige Gees Homself!

Tamryn is die stigter van In His Name Ministries, ‘n Evangelistiese organisasie, toegewy tot die verkondiging van die Evangelie van Jesus Christus dwarsdeur Afrika en die hele wêreld. Op Facebook vind jy Tamryn Klintworth, of besoek die bediening se webtuiste by:

www.inhisname.org.za

Die Bybel gee nie instruksies wat met ’n liggaam moet gebeur nadat die persoon gesterf het nie. In die kulture van die Bybelse tydperke was die algemene wyse om met menslike oorskot weg te doen om dit in ’n grafkelder of grot te plaas, of in ’n graf in die grond te begrawe. (Gen 23:19; 35:4; 2 Kron 16:14; Matt 27:60-66). Die algemeenste gebruik in die Bybel, vir diegene wat dit kon bekostig, was om die liggaam in ’n bogrondse grafkelder te plaas. Diegene wat dit nie kon bekostig nie, is in die grond begrawe. Soos ons in Josua 7:25 sien, is die enigste gevalle waar dooies in die Bybel verbrand is, wanneer dit as straf vir die goddelose is vir oortredings wat hulle teen God se gebooie begaan het (Lev 20:140). In die Nuwe Testament word welgesteldes steeds in grafkelders geplaas. Dit is waarom Jesus, wat geen aardse rykdom gehad het nie, in die grafkelder van ’n ryk lid van die Joodse gemeenskap, Josef van Arimatea, geplaas is. (Matt 27:57-60).

Kan ’n Christen verassing oorweeg?
Hoewel teraardebestelling die algemene praktyk was, beveel die Bybel dit nêrens as die enigste toelaatbare metode nie. Verassing is wel in Bybelse tye beoefen, maar dit was nie die algemene praktyk onder die Israeliete óf onder Nuwe Testamentiese gelowiges nie. Die Bybel gee nie enige spesifieke lering oor verassing nie. Daar is voorvalle in die Ou Testament waar mense verbrand is (1 Konings 16:18; 2 Konings 21:6) en waar menslike bene verbrand is, maar dit is nie voorbeelde van verassing nie. Dit is interessant dat die verbranding van menslike bene op ’n altaar (2 Konings 23:16-20) die altaar verontreinig het. Tog gee die Ou Testamentiese Wet nêrens opdrag dat ’n gestorwe liggaam nie verbrand mag word nie.

God sal jou liggaam opwek
Sommige gelowiges maak kapsie teen die praktyk van verassing op grond daarvan dat dit nie in ag neem dat God ons liggame eendag gaan opwek om weer met ons gees herenig te word nie (1 Kor 15:35-58); 1 Tess 4:16). Die feit dat die liggaam veras is, maak dit nie enigsins moeiliker vir God om daardie liggaam op te wek nie. Die liggame van Christene wat duisende jare gelede gesterf het, sal teen hierdie tyd geheel en al tot stof vergaan het. Dit sal God geensins verhinder om hulle liggame op te wek nie. Hy het hulle oorspronklik geskape en sal geen probleme ondervind om hulle weer te herskep nie. Verassing doen niks anders as om die proses om ’n liggaam tot stof te laat terugkeer te verhaas nie. God kan iemand se oorskot wat veras is net so maklik opwek as wat hy iemand wat nie veras is nie, kan opwek. Die vraag rond-om teraardebestelling of verassing val binne die gebied van Christelike vrye keuse. ’n Persoon of familie wat hierdie kwessie oorweeg, moet vir wysheid bid (Jak 1:5) en die oortui-ging wat daaruit voortspruit, volg.

Jou ewige liggaam wag op jou
Vandag is ’n belangrike oorweging om in gedagte te hou wat die landswette ten opsigte van lyke en teraardebestelling sê. Watter metode ook al gebruik word om van die oorskot ontslae te raak, is nie naastenby so belangrik as die waarheid dat die liggaam nie meer die persoon wat gesterf het, huisves nie. Paul beskryf ons liggame as ‘tente’ wat tydelike wonings is. “Ons weet dat, wanneer ons aardse woning wat maar ’n tent is, afgebreek word, ons ’n vaste gebou in die Hemel het. Dit is ’n woning wat nie deur mense gemaak is nie, maar deur God en dit bly ewig staan.” 2 Kor 5:1. Met Jesus se wederkoms sal Christene opgewek word en sal ons liggame verander word tot verheerlikte, ewige liggame. “So is dit ook met die opstanding van die dooies: wat gesaai word, is verganklik en word in onverganklikheid opgewek: wat gesaai word, is gering en word in heerlikheid opgewek; wat gesaai word, is swak en word in krag opgewek.” 1 Kor 15:42-43.

GOT QUESTIONS is ’n webwerf wat die Liggaam van Christus bedien deur interessante artikels en Bybelse antwoorde op uitdagende vrae te verskaf. Vir meer inligting besoek www.gotquestions.org